sto da se pravi

Можеме масовно да соработуваме со граѓаните на терен, ним
ќе им значи подадената рака и поддршката.
Покрај анализите и политиките што ги креираме,
неопходно е да излеземе на терен и да започнеме процес
на помагање на заедниците, концепт уште познат како
волонтерство, или во Америка наречен „community service“.
Да исчистиме некој парк, да собереме донации за некого кому
тоа му е неопходно, да иницираме бојадисување на ‘рѓосаните
бандери во населбата во која живееме. Така покажуваме
поддршка, солидарност, а во исто време порачуваме дека
некој не си ја завршил својата работа.
Граѓаните си имаат маки за кои во јавност ретко се
зборува, за кои нема каде да се пожалат, за кои никој не се
залага да бидат решени. Во граѓанскиот сектор постојат дупки
што мора да бидат пополнети преку иницирање создавање
нови групи/заедници/организации. Постои сериозен
недостиг на граѓанско здружување на тема животна средина
(проблем за кој постои висока свест меѓу граѓаните, проблем
што ги засега сите, и оние што ја поддржуваат власта), права
на пациентите, работнички права, остварување права низ
лавиринтите на државната бирократија.
На граѓаните им треба помош.
Во целиот тој пристап да не заборавиме на јавните
простори. Да ги потсетиме граѓаните дека се нивни, наши и
да организираме што е можно повеќе активности на јавни
простори. Тоа особено можат да го направат организациите,
граѓаните и локалните самоуправи на Центар, Струмица,
Куманово, но и на други општини што себеси се дефинираат
како слободни, слободарски, демократски, граѓански.
Овие општини може да станат извор и лице на една
поинаква Македонија, поинаква политика, поинаква култура...
да креираат и да покажат локални состојби за кои ќе се
интересираат граѓаните од другите општини. И тоа, повторно,
мора да биде координирано и во соработка со другите
критички и слободарски групи од оваа држава.
Во сите разговори, дискусии и средби со граѓаните, кои
искрено се надевам дека ќе се случат, да не ги заборавиме
Што да се прави
145