Transformacja sceny europejskiej i globalnej XXI wieku. Strategie

Dr hab. Tomasz G. Grosse
poprzez wzmocnienie reżimu walutowego – może być zagrożeniem dla USA
tylko w sytuacji wprowadzenia restrykcji przepływu kapitału 22 . Administracja
USA wykorzystała więc wpływy wiodącego mocarstwa geopolitycznego
– w tym m.in. w Londynie i Berlinie – do zablokowania niekorzystnych dla
siebie rozwiązań europejskich 23 .
Były także inne przyczyny takiego rozstrzygnięcia. Wielu europejskich
ministrów finansów poszukiwało dodatkowych możliwości sfinansowania
długu publicznego. Coraz bardziej popularne w Europie były idee neoliberalne,
które utrudniały wprowadzanie rozwiązań protekcjonistycznych.
Dodatkowo liberalizm łączył się coraz ściślej z ideami popularyzującymi
integrację europejską 24 . Trudno było więc argumentować, że działania ograniczające
przepływ kapitału mogą być korzystne dla Europejczyków. Rosnące
wpływy na decyzje polityków mieli lobbyści reprezentujący największe
instytucje finansowe. W tej sytuacji stanowisko Paryża było osamotnione,
choć mogło przynieść szereg korzyści nie tylko dla francuskich instytucji
finansowych. Jak się wydaje, mogło wzmocnić europejski sektor finansowy
oraz pozytywnie wpływać na stabilność reżimu walutowego w Europie.
Tym samym mogło być korzystne dla politycznych procesów związanych
z pogłębianiem integracji europejskiej.
Liberalizacja rynków finansowych przed 2000 rokiem
Jeszcze w latach 70. Komisja Europejska proponowała regulacje, które integrowałyby
rynek bankowy we Wspólnocie. Opowiadała się za wprowadzeniem
standardu kontroli państwa macierzystego (home country), co sprzyjało
liberalizacji oraz było korzystne dla najsilniejszych narodowych sektorów
finansowych 25 . Powodowało bowiem, że największe instytucje finansowe,
które są zwykle skłonne do ekspansji zewnętrznej – miały być poddane
kontroli ich rodzimych nadzorów, a nie obcych. W tym okresie inicjatywę
KE wspierały Niemcy, Holandia, Belgia i Luksemburg (ważne centrum
22. E. Helleiner, 1994, p. 135.
23. A. Dür, 2011, p. 623.
24. Por. R. Abdelal, 2009, p. 3.
25. Por. A. Persaud, The locus of financial regulation: home versus host, “International Affairs” 2010, vol.
86, no 3, p. 637-646.
104