Transformacja sceny europejskiej i globalnej XXI wieku. Strategie

dr Piotr Żuber
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
Dyrektor Departamentu Koordynacji Polityki Strukturalnej
Efektywność funkcjonowania Polski
w instytucjach europejskich 1
I. Modernizacja i rozwój Polski
– definicje i uwarunkowania
Niewątpliwie w ciągu kilku ostatnich lat w Polsce nastąpiło przyśpieszenie
procesów modernizacyjnych i rozwojowych. Nie mam tutaj na myśli wyłącznie
sytuacji gospodarczej mierzonej wzrostem PKB, widoczną poprawą
w zakresie infrastruktury transportowej czy polepszeniem niektórych
wskaźników dotyczących zmniejszania się skali bezwzględnego ubóstwa.
Modernizację państwa polskiego należy widzieć przede wszystkim w kategoriach
modernizacji modelu funkcjonowania państwa. Punktem odniesienia
do mierzenia sukcesów tak rozumianej modernizacji są inne państwa
– przede wszystkim Unii Europejskiej, ale w szerszym kontekście należące
do OECD. Wskaźnikami modernizacji państwa są zarówno miejsca Polski
w międzynarodowych rankingach związanych ze sprawnością funkcjonowania
instytucji publicznych, relacji instytucje władzy–obywatele, jak
i atrakcyjności państwa dla mieszkańców.
Jeżeli za punkt wyjścia przyjmiemy rok 1989, to oczywiście procesy
zmian systemu funkcjonowania państwa trwają już ponad 22 lata, wydaje
się jednak zasadne zauważenie, że pierwsza część tego okresu – mniej więcej
do początków ubiegłej dekady – charakteryzowała się konsekwentną, ale poza
pierwszym okresem kilku lat, stosunkowo powolną i rozłożoną w czasie,
przebudową podstaw prawnych i organizacyjnych państwa oraz stopniowym
1. Niniejszy temat znalazł się w sesji trzeciej V Konferencji Krakowskiej „Zasoby i kompetencje rozwojowe
Polski”.
163