Transformacja sceny europejskiej i globalnej XXI wieku. Strategie

V Konferencja Krakowska
partnerom i sąsiadom, co możemy zaoferować światu? Istnieją pewne ryzyka
formuł nadregulacji, ryzyko niżu demograficznego i oczywiste ryzyko, które
cały czas w polskiej rzeczywistości istnieje, a mianowicie ryzyko „ucieczki”
do instytucji państwa: jeżeli mamy problem – niech rozwiąże go parlament,
ustanawiając nowe prawo. Dlaczego nie próbujemy rozwiązywać problemów
w naszych strukturach społecznych, w naszych grupach zawodowych? Czy
w tym sensie „duże” państwo oznacza silne państwo? Czy ta nadaktywność
państwa – wsparcie rynku finansowego – nie będzie wypierała indywidualnej
aktywności obywateli i struktur gospodarczych? Czy rzeczywiście będzie
budowała naszą zdolność funkcjonowania, naszą możliwość inwestowania,
przedsiębiorczość, kreatywność, aktywność obywatelską?
Wydaje się, że musimy przeanalizować nasze kompetencje. Czy wszystkie
one w wymiarze Polski jako państwa (tj. konkurencyjna gospodarka, kultura,
zasoby, akumulacja kapitału) i na poziomie nas – obywateli (kapitał ludzki,
tradycja, historia, potrzeba samorządności, trwałość demokracji) są kompetencjami
w tej chwili dostępnymi? Można powiedzieć, że czasami mamy
więcej kompetencji po stronie obywatelskiej, aniżeli po stronie państwa.
Konkurencyjna gospodarka to synergia relacji pomiędzy wolnością polityczną
a wolnym rynkiem. Wydaje się, że to, czego potrzeba nam najbardziej to m.in.
więcej swobody gospodarczej, ale i więcej konkurencyjności w systemie nauki
wyższej, innowacyjna administracja i efektywny system podatkowy oraz to,
co można by nazwać efektywnymi i racjonalnymi regulacjami prawa.
Singapur
Finlandia
Izrael
Stany
Estonia
6 Zjednoczone
Hiszpania
Chiny
Polska
5
Włochy
4
3
2
1
0
Światowy Indeks Konkurencyjności
(Global Competitiveness Index – GCI)
Średnie wszystkich krajów – w kolejności malejącej
Rumunia
Grecja
Turcja Słowacja
Ukraina
Źródło: World Economic Forum, Google Public Data Explorer
Tadżykistan
Nigeria
6
5
4
Haiti
3
2
1
0
29