mødet onsdag i den 13. marts 2002 sitzung am mittwoch i, 13. märz ...

13-03-2002 55
President. - The next item is the continuation of the debate on the Council and Commission statements on Transatlantic
relations including steel import tariffs.
3-171
Souchet (NI). – Six mois, pratiquement jour pour jour, après les événements du 11 septembre on ne peut qu'être
extrêmement étonné de constater que, dans l'état des lieux des relations transatlantiques que dresse la présidence de
l'Union européenne, une part relativement faible soit consacrée aux leçons à en tirer. On aurait pu penser que la tragédie du
11 septembre amènerait les pays européens à s'interroger en profondeur sur les raisons pour lesquelles l'internationale
terroriste islamique a choisi l'Europe pour y installer les bases à partir desquelles l'Amérique a été frappée. Quelles facilités
particulières offrent donc nos pays et comment les supprimer? Quelles conséquences tirer de l'instrumentalisation des
procédures d'asile par les filières terroristes, etc.? Certes, nos polices ont bien travaillé, en coopération étroite avec les
services américains. Leurs enquêtes révèlent l'étendue de la domiciliation terroriste dans nos pays. En revanche, sur
l'analyse de la signification du 11 septembre un écart important se creuse entre les deux rives de l'Atlantique: accident pour
les uns; révélation de la nature profonde de la nouvelle scène mondiale, dominée par l'hyperterrorisme, pour les autres. La
communication du Conseil reflète que ce décrochage des mesures effectives pour faire face à la menace commune et à son
ampleur n'en occupent pas le centre et paraissent très minimalistes. Il n'est question que d'un vague mandat de négociation
visant à élaborer, pour on ne sait quand, une convention d'assistance judiciaire mutuelle. Il s'agit là, Monsieur le Président,
d'un étrange et dangereux décalage qui risque d'hypothéquer lourdement les relations transatlantiques et notre propre
sécurité.
3-172
Van Velzen (PPE-DE). - Mijnheer de Voorzitter, geachte commissaris, collega's, het is buitengewoon teleurstellend dat,
als we gaan spreken over de transatlantische relaties tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten, we uiteindelijk ook
spreken over een staaloorlog. Dat is buitengewoon teleurstellend, omdat we er vanuit gaan dat president Bush toch zou
moeten behoren tot de grote voorvechters van de markteconomie, laat staan dat hij zou behoren tot de voorvechters van
protectionistische maatregelen. Om verkiezingsredenen zou het natuurlijk wel te begrijpen zijn dat hij deze maatregelen
treft, maar vanuit zijn overtuiging om op te treden in de richting van vrije handel, is dat natuurlijk een onbegrijpelijke
houding en moeten we die ook ten zeerste afkeuren.
Het is temeer teleurstellend omdat we net zijn begonnen met de vierde ministeriële bijeenkomst in het kader van het
wereldhandelsoverleg in Doha, en dan komt er zo'n maatregel overheen. En dit is nog niet de laatste, Voorzitter, want als
ik het goed begrijp willen de Verenigde Staten zelfs voor de landbouwproducten in die richting gaan.
Voorzitter, we gaan daarmee dus volstrekt de verkeerde kant op. Als ik mij beperk tot staal, wijs ik er op dat mijn land,
Nederland, zich bijvoorbeeld met uw land zeer veel moeite heeft getroost om de staalindustrie te herstructureren. Dat heeft
direct en indirect duizenden banen gekost in uw land en in ons land. Dit betekent dus dat wij de prijs zouden moeten gaan
betalen van het gebrek aan herstructurering in de Verenigde Staten. Naar mijn mening zijn er vanuit de Europese Unie heel
goede voorstellen op tafel gekomen om te kijken of er niet een soort fonds opgebouwd kon worden om ook mee te helpen
aan de herstructurering van de staalindustrie in de Verenigde Staten. Die voorstellen zijn nu natuurlijk van tafel en dat
betekent dus dat we niet verder komen en dat de dure kosten van het staal in Amerika, - en dat is absoluut niet alleen
vanwege de dure dollar, maar natuurlijk ook vanwege de stelsels van sociale voorzieningen en pensioenen in de
staalindustrie - dat dit soort problemen de facto op ons worden afgewend.
Voorzitter, ik denk dat Barcelona gebruikt moet worden om ook een diplomatiek offensief te starten, naast de normale
maatregelen die u, Commissaris Lamy, moet nemen door uiteraard ook te dreigen met tegenmaatregelen ten opzichte van
de Verenigde Staten. Maar waar het om gaat is dat we ook in Barcelona een diplomatiek offensief moeten beginnen om de
Verenigde Staten duidelijk te maken dat dit type van protectionistische maatregelen alleen maar leidt tot een geweldige
verstoring van de vrijhandel en daarmee ook tot een geweldige verstoring van het creëren van banen. Het is precies het
omgekeerde signaal dat we nodig hebben: we willen allemaal meer banen creëren op mondiaal niveau. Wat nu gebeurt, is
het tegenovergestelde. Dus, Voorzitter, doe ik een dringend beroep op de Commissie en de Raad, - ik ben blij dat de Raad
er nu is - , om er in ieder geval in Barcelona voor te zorgen dat er initiatieven worden genomen.
3-173
Van den Berg (PSE). - Voorzitter, de socialisten hebben altijd deel uitgemaakt van een beweging voor wereldwijde vrede.
Na de koude oorlog verdedigden ze multilaterale akkoorden die wapensystemen, speciaal kernwapens, kwantitatief en
kwalitatief op het laagst mogelijke niveau moesten brengen. Europa heeft ervoor gekozen om het vredesdividend te
gebruiken om de armoedekloof te dichten. We worden vandaag de dag in de multipolaire wereld geconfronteerd met meer
dan honderd regionale conflicten, met voornamelijk burgerslachtoffers, en vaak ook nog gefinancierde illegale
wapenhandel en handel in natuurlijke grondstoffen, zoals olie en diamant. Onze kracht was en is conflictpreventie. Staten
verkruimelen in Afrika, warlords werkten heel slim samen met internationale terroristische netwerken, en dan is intensieve
samenwerking tussen alle lidstaten van de internationale rechtsorde het enige antwoord. Europa moet een onafhankelijke,
kritische, maar uitgesproken partner zijn van multilateraal handelende Verenigde Staten. In dat licht bezien, moet
unilaterale VS-politiek, zoals Patten en Solana terecht deden, worden bekritiseerd, terwijl gezamenlijke acties moeten
worden gesteund. Erg belangrijk voor het Midden-Oosten is een onmiddellijk gezamenlijk project,- dat is vanochtend