mødet onsdag i den 13. marts 2002 sitzung am mittwoch i, 13. märz ...

72 13-03-2002
Certo, l'auspicio per l'Unione è di giungere quanto prima ad un'efficacia del coordinamento aperto - non solo della politica
economica ma anche di quella sociale - con una riflessione comune sulle politiche fiscali, nonché con l'avvertenza che,
senza un costante e concreto coinvolgimento dal basso, non vi sarà crescita economica fruibile dalla generalità. Il
riferimento ad un maggior coinvolgimento delle realtà locali è esplicito, come ci ha dimostrato la seconda relazione sulla
coesione, ma lo è anche, nell'ottica dell'allargamento, quello alla maggiore fruibilità o, quanto meno, ad una maggiore
informazione in ordine ai sostegni comunitari, se è vero, come lo è, che il FEAOG, ad esempio, negli Stati membri registra
rilevanti aliquote di inutilizzazione. Parimenti, per i PECO si impone, accanto ad un'auspicata chiarezza sull'intervento
futuro e sulle sue modalità, l'esigenza solidaristica di un miglior monitoraggio degli impieghi dei fondi di preadesione,
tenendo conto del fatto che, in quei paesi, ancora alle prese con la messa a regime del sistema di risorse proprie, non vi è
un'adeguata disponibilità finanziaria per sostenere, in generale, il cofinanziamento.
E' eclatante, infatti, la difficoltà persino di dimostrare scientificamente, come richiede l'Unione, l'inserimento di siti
ambientali nell'elenco di NATURA 2000 prima della realizzazione delle reti transeuropee. A quest'ultimo riguardo, una
maggiore e migliore partecipazione dei PECO agli indirizzi e ai programmi comunitari sarebbe auspicabile, come peraltro
sarebbe auspicabile, nell'ottica della politica dei trasporti, una loro maggiore partecipazione, compresa l'attenzione verso i
corridoi comunitari.
Ciò che, in conclusione, si vuole affermare è che, se gli indirizzi economici e sociali sono estremamente opportuni,
altrettanto opportuna è la realizzazione armonica e integrata degli stessi, con una visione che vada dai nuovi, prossimi
confini...
(Il Presidente interrompe l'oratore)
3-215
Der Präsident. - Es tut mir leid, jetzt muss ich Sie leider unterbrechen. Sie haben 22 Sekunden mehr als 3 Minuten. Bitte
halten Sie sich an die Redezeit.
3-216
Blokland (EDD). - Het lijkt erop dat Europa met zijn nieuwste speeltje de “euro” niet echt tevreden is. Nieuwe
beleidsterreinen moeten inmenging van Europese instellingen dulden of worden door Brussel geannexeerd. Ik denk dan in
het bijzonder aan het vraagstuk van de werkgelegenheid dat nu in de schijnwerpers van de Brusselse bureaucratie staat.
In het verslag van de heer Trentin worden bij uitstek nationale beleidsterreinen zoals onderwijs en arbeidsregelingen
genoemd. Het is een verslag dat over de economische toestand pretendeert te handelen, maar juist normatief voorschrijft
dat in de lidstaten de werkgelegenheid moet worden bevorderd door onderwijs en flexibele arbeid.
Met prachtige volzinnen wordt duidelijk gemaakt dat de bevordering van de werkgelegenheid vanuit Brussel moet worden
geregeld. Onderwijs, wetenschappelijk onderzoek en het arbeidsbeleid worden genoemd als terreinen waarop Europa een
coördinerende rol moet spelen om de doelstellingen van het Lissabon-proces te realiseren. Maar hoe moet Europa dat
doen? En kan Europa wel het beleid op die terreinen gaan voeren? En misschien wel de belangrijkste vraag: willen wij
eigenlijk wel dat Europa zich hierover uitspreekt?
Onderwijsbeleid en het beleid om mensen deel te laten nemen aan het arbeidsproces horen thuis in de lidstaten. Daar weet
men welk soort onderwijs en welke arbeidsmaatregel nodig is om iedereen die dat kan te laten participeren in arbeid en
zorg. Juist in de lidstaten, waar overheid en burger dichterbij elkaar staan, is het mogelijk de wensen van die burger tot
uitdrukking te laten komen. In een verslag over de toestand van de Europese economie horen mijns inzien deze zaken niet
thuis.
Het mag duidelijk zijn dat ik volledig achter de doelstellingen ter bevordering van werkgelegenheid, goed onderwijs en
een eerlijk sociaal systeem sta. Echter, naar mijn stellige overtuiging is het geen taak van de Europese Unie om op deze
beleidsterreinen actief een bijdrage te leveren aan de beleidsvorming. Het zou dan ook van wijsheid getuigen als het
Parlement terughoudend zou zijn.
3-217
Berthu (NI). – Monsieur le Président. Six mois après les attentats du 11 septembre, les États-Unis renouent avec la
croissance et les créations d'emploi alors que l'Europe reste à la traine en proie aux incertitudes et aux signaux
contradictoires. Dans ce contexte, on aurait pu imaginer que le rapport Trentin, qui veut contribuer à la préparation des
grandes orientations des politiques économiques pour 2003, donne des indications sur des réformes très fortes qui puissent
produire des électrochocs.
Ce n'est pas le cas. On n'y voit que des propositions de réforme déjà bien connues comme, entre autres, la formation
permanente, le renforcement de la recherche, l'achèvement du marché des services financiers ou l'ouverture des marchés
de l'énergie et des transports qui ne donnent guère de résultats dans l'immédiat. On y voit aussi le traditionnel appel à