3 01 Slachtofferhulp en herstelbemiddeling - WODC
3 01 Slachtofferhulp en herstelbemiddeling - WODC
3 01 Slachtofferhulp en herstelbemiddeling - WODC
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Nederlandse slachtofferbeleid in e<strong>en</strong> rechtsvergelijk<strong>en</strong>d perspectief 46<br />
Aandacht voor alle slachtofferrecht<strong>en</strong><br />
Nederland onderscheidt zich in de eerste plaats van andere Europese<br />
land<strong>en</strong> doordat de wetgever zich niet beperkt heeft tot het realiser<strong>en</strong> van<br />
slechts één of twee basisrecht<strong>en</strong> van slachtoffers. De meeste land<strong>en</strong> b<strong>en</strong>adrukk<strong>en</strong><br />
óf het recht van slachtoffers op informatie, met name op politie<br />
niveau, óf het recht op schadevergoeding. Frankrijk is e<strong>en</strong> goed voorbeeld<br />
van e<strong>en</strong> land dat tot twee jaar geled<strong>en</strong> vrijwel uitsluit<strong>en</strong>d aandacht<br />
had voor schadevergoeding betaald uit verschill<strong>en</strong>de staatsfonds<strong>en</strong>. De<br />
Nederlandse wetgever heeft echter van meet af aan ingezi<strong>en</strong> dat het van<br />
ess<strong>en</strong>tieel belang is om aandacht te hebb<strong>en</strong> voor het hele spectrum van<br />
slachtofferrecht<strong>en</strong> – van e<strong>en</strong> respectvolle bejeg<strong>en</strong>ing tot bescherming –<br />
in alle fas<strong>en</strong> van het strafproces. Reeds in de richtlijn<strong>en</strong> uit 1986 (Beaufort)<br />
<strong>en</strong> 1987 (Vaillant) werd<strong>en</strong> de politie <strong>en</strong> het op<strong>en</strong>baar ministerie<br />
geïnstrueerd om slachtoffers respectvol te bejeg<strong>en</strong><strong>en</strong>. In deze <strong>en</strong> latere<br />
richtlijn<strong>en</strong> is tev<strong>en</strong>s steeds b<strong>en</strong>adrukt dat de autoriteit<strong>en</strong> tijd<strong>en</strong>s hun dagelijkse<br />
werkzaamhed<strong>en</strong> rek<strong>en</strong>ing moet<strong>en</strong> houd<strong>en</strong> met de recht<strong>en</strong> van<br />
slachtoffers t<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> van informatie <strong>en</strong> schadevergoeding. Het recht<br />
op bescherming van de persoonlijke lev<strong>en</strong>ssfeer is gewaarborgd middels<br />
bijvoorbeeld de richtlijn inzake informatieverstrekking door politie <strong>en</strong><br />
op<strong>en</strong>baar ministerie aan de media over strafzak<strong>en</strong>.<br />
Het b<strong>en</strong>utt<strong>en</strong> van aanwezige k<strong>en</strong>nis<br />
E<strong>en</strong> tweede kritische succesfactor van het Nederlandse slachtofferbeleid<br />
is dat beleidsambt<strong>en</strong>ar<strong>en</strong> <strong>en</strong> wetgevingsjurist<strong>en</strong> gebruik mak<strong>en</strong> van bestaande<br />
victimologische k<strong>en</strong>nis. De uitkomst<strong>en</strong> van internationaal <strong>en</strong><br />
nationaal victimologisch onderzoek hebb<strong>en</strong> e<strong>en</strong> aanwijsbare invloed op<br />
wetsvoorstell<strong>en</strong>, wett<strong>en</strong> <strong>en</strong> richtlijn<strong>en</strong>. De Wet Terwee (1995) introduceerde<br />
bijvoorbeeld de schadevergoedingsmaatregel in het Nederlandse<br />
strafrecht, gestoeld op de Engelse comp<strong>en</strong>sation order, naast de traditionele<br />
civiele vordering tot schadevergoeding. Uit Frans <strong>en</strong> Nederlands<br />
onderzoek bleek dat de traditionele manier van schadevergoeding toek<strong>en</strong>n<strong>en</strong><br />
aan het slachtoffer ineffectief is (Piffaut, 1989; d’Hauteville, 1989;<br />
Junger <strong>en</strong> Van Hecke, 1988). Dit komt onder meer doordat slachtoffers<br />
zelf hun schade moet<strong>en</strong> aanton<strong>en</strong> in de rechtszaal <strong>en</strong>, als de rechter h<strong>en</strong><br />
schadevergoeding toek<strong>en</strong>t, zij ook nog verantwoordelijk zijn voor het<br />
inn<strong>en</strong> van het geld bij de dader. Brits onderzoek toonde aan dat de comp<strong>en</strong>sation<br />
order niet alle<strong>en</strong> beduid<strong>en</strong>d vaker wordt opgelegd – de rechter<br />
kan het ambtshalve oplegg<strong>en</strong> <strong>en</strong> moet het niet oplegg<strong>en</strong> van schadevergoeding<br />
motiver<strong>en</strong> in het vonnis – maar ook dat het opgelegde bedrag<br />
door de overgrote meerderheid van de slachtoffers daadwerkelijk wordt<br />
ontvang<strong>en</strong> (Home Office Criminal Statistics; Greer, 1996). Dit laatste succes<br />
wordt bewerkstelligd door de verantwoordelijkheid voor het inn<strong>en</strong><br />
van de schadevergoeding bij de staat te legg<strong>en</strong>. Na de invoering van de<br />
schadevergoedingsmaatregel is daarom de staat (i.c. het C<strong>en</strong>traal Justiti-