3 01 Slachtofferhulp en herstelbemiddeling - WODC

Justitiële verkenningen, jrg. 27, nr. 3, 2001 93
Jan:
‘Ben je daarna die avond gewoon de kroeg ingegaan en gedaan
van: jongens ik heb een meevaller drink iets van mij …’
Marc:
‘Ik ben wel de kroeg in gegaan, dat is zeker.’
Jan:
‘Als je schulden hebt, dan betaal je toch eerst die schulden af !
Want zo is je geld wéér op. Want als je alles weer op maakt, dan
helpt het geen mallemoer, dan moet je weer een overval plegen!
Dan moet je weer naar de volgende toe. Want je bent niet bezig
om je schulden af te betalen en de goeie kant op te gaan. Neen, je
bent bezig om van de ene situatie in de andere te rollen!’
Marc:
‘Dat klopt, zeker. Dat is uiteindelijk de reden geweest dat ik mezelf
heb aangegeven. Ik kwam gewoon niet verder. Dat was het dus
ook.’
Bemiddelaar:
‘Kun je vertellen aan Jan waaròm je overvallen ging plegen?’
Marc:
‘Ik wou mijn problemen niet zien, Daarom ging ik veel drinken,
om te vergeten.’
Jan:
‘Op een gegeven moment gebeurt er iets waardoor je gaat
besluiten overvallen te plegen. Je gaat iets regelen om aan een
pistool te komen. Je gaat alles in scene zetten. Dat vind ik gewoon
heel erg laag. Iedereen is bezig om gewoon zijn centen te
verdienen. Als dat zo maar ineens onder je neus vandaan wordt
getrokken, dan vind ik dat gewoon erg laag. Maar ja, zo denk ik
erover.’
Bemiddelaar:
‘Begrijp je wat Jan bedoelt?’
Marc:
‘Tuurlijk.’
Jan:
‘Als je normaal denkt, dan is werken toch de normaalste zaak van
de wereld. Als ik jouw fiets pik, waar jij misschien een paar jaar
voor hebt gespaard en ik trek met behulp van mijn revolver jouw