3 01 Slachtofferhulp en herstelbemiddeling - WODC

Justitiële verkenningen, jrg. 27, nr. 3, 2001 89
zo hoog was konden wij geen personeel aanstellen. Het was een familieaangelegenheid.
Ook de oudste dochter kwam helpen.’
Daarna werd er verder gesproken over het feit dat Kees de heer A. gesommeerd
had de kassa te openen.
Kees:
‘Het leek wel of er geen rem meer op me zat. Van binnen in mijn hoofd
was ik het gevoel voor mijn medemens kwijt. Ik was agressief . Het is misschien
vervelend voor u om terug te halen, maar ik heb u toen vastgepakt
en uw jasje gecontroleerd.’
De heer A. vertelde dat het niet zo gegaan is, maar dat Kees en zijn maat
twee blikjes bier leken te willen kopen en ineens riepen: geld, geld! De
heer A. gaf te kennen dat hij niet verstaan had wat ze nog meer zeiden
maar begreep wel de bedoeling en gaf hun het geld.
Heer A:
‘Mijn vrouw trilde over haar hele lichaam. Zij heeft hartproblemen. Dat
heeft ze ook gezegd aan de overvallers, en ik heb het ook gezegd. Maar zij
kwamen alleen voor het geld. Toen ze weg waren kwam de politie. Maar
ja, de volgende dag had ik geen geld om de groothandel te betalen. Toen
heb ik voor het eerst van mijn leven geld moeten lenen. Dat was wel
moeilijk, maar het was de realiteit, daar kon ik niets aan doen. Maar mevrouw
F. (tegen bemiddelaar) Ik haat niemand, I hate nobody. Ik probeer
op een positieve manier in het leven te staan. Ik zoek de happiness in de
gemeenschap met andere mensen en ik probeer altijd zo te blijven.’
Kees was intussen even van zijn à propos geraakt. Daarom vroeg de bemiddelaar
de heer A. nogmaals zijn laatste zinnen te herhalen.
Heer A:
‘Ik antwoordde over hoe ik denk over het leven na de gebeurtenis. Hoe
het leven moet met andere mensen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Ik probeerde
mij te realiseren dat ik ook zonder geld bij de groothandel een
oplossing moest zien te vinden. Dat is toch niet het einde van de wereld,
het leven gaat door.’
Kees:
‘Het is niet het einde van de wereld?! Ik heb alle respect voor mijnheer A.
hoe hij er nu tegen aankijkt. Voor mezelf zie ik dat toch heel anders. Dat
ik hiertoe in staat was zie ik als mijn donkerste kant die ik altijd heb kunnen
verbergen, ondanks mijn verslaving. Ik had niet verwacht dat ik in
staat was om mensen te overvallen en te bedreigen. Nu merk ik dat als je
de criminele kant op gaat wat je mensen aan kan doen, geestelijk, wat je
mensen af kan nemen. Dat zijn dingen die kunnen gebeuren. Maar ook