definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 105
monitorische vaardigheid n. / f. / -heden [ motorisch vaardig]
vaardigheden m.b.t. de controleregeling van de output van het spreken. De capaciteit
om een gedrag binnen een gebeurtenis of situatie op te volgen en te registreren, bij
anderen en bij zichzelf (Woordenboek voor spraakpathologie, eigen definitie)
e.g. In de stemtherapie is verandering van stemmisbruik en verkeerdstemgebruik pas echt zinvol en
mogelijk wanneer de patiënt zelf opmerkt welke foutieve gedragingen er gesteld worden en hoe
vaak. Om dit goed te kunnen vastleggen is het nodig dat de patiënt over enige monitorische
vaardigheid beschikt. (eigen context)
monoloudness
monotone luidheid n. / f. / -heden
verwijst naar de stem die geen variatie vertoont op het vlak van luidheid. Kenmerken zijn
afwezigheid van toenemende luidheid bij het beklemtonen van bepaalde woorden en
onmogelijkheid om vrijwillige variatie aan te brengen op het vlak van luidheid (vert.
Understanding voice problems)
e.g. Descriptieve termen om afwijkingen in de luidheid te beschrijven zijn: te luid, te zacht, te weinig
luidheidsvariaties (monotone luidheid), te veel variaties en stereotiepe dialectische buigingen. De
oorzaak van een monotone luidheid kan gelegen zijn in een zwakke ademcontrole zonder
compensatie via spanning in de larynxspieren. Wanneer deze compensatie wel optreedt wordt
het probleem nog groter. (Stes, eigen context)
monopitch
monotonie n. / f. / geen mv [ monotoon]
spreken met een gelijkblijvende toonhoogte; zeer beperkte spreekmelodie zonder veel
variatie (Woordenboek voor spraakpathologie)
e.g. Bij monotonie en intonatie-stoornissen is de oorzaak dikwijls een gebrekkige perceptie van
toonkarakteristieken, algemene hyposthenie, lage intellectuele vitaliteit, milieu-invloeden
(geaffecteerde spraak) en gehoorstoornissen. (Callens)
monosyllabic
monosyllabisch adj. /
een monosyllabisch woord is een woord dat uit een lettergreep bestaat, de meest
eenvoudige vorm van een syllabe is een combinatie van een consonant en een vocaal
(prisma van de taal, eigen definitie)
e.g. Omdat de grenzen van lettergrepen en morfemen grotendeels samenvallen, hoewel zij tot
verschillende niveaus van analyse behoren, worden deze soms ietwat onnauwkeurig
monosyllabisch genoemd. (Robbins)
monotony
eentonigheid n. / f. / geen mv. [ eentonig]
manier van spreken met weinig verscheidenheid of afwisseling van toon, ritme of
klemtoon: saai, altijd hetzelfde. Dus altijd hetzelfde in meerdere karakteristieken
(Verschueren)
e.g. De eentonigheid van het spreken van een stempatiënt (ook bij het gebruik van een kunstlarynx)
kan soms de conversatie verstoren omdat het voor de luisteraar heel moeilijk is zich te blijven
concentreren op het gesprek. (eigen context)
morpheme