definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 15
aspiratie n. / f. / -s [aspireren - - geaspireerde]
= opzuigen, wegzuigen
het inademen, opzuigen van vreemde lichamen of lucht in de longen (HVD, VD, Coëlho)
e.g. 1. De kikker ventileert door eerst de mond te vullen met lucht (aspiratie) en deze dan in de longen
te drijven. 2. De t in het Engelse woord 'tea' en de k in het Duitse woord 'kaufen' worden
bijvoorbeeld met aspiratie uitgesproken. (GNLE, Pinkhof-Hilfman)
assessment
beoordeling n. / f. / -en [beoordelen - - beoordeelde]
= evaluatie
de uiting van een oordeel; kritiek op een werk van kunst, wetenschap of vaardigheid.
Aan de hand van verschillende kriteria worden de mogelijkheden van een persoon in
een bepaalde vaardigheid objectief beschreven naar kwaliteit (GVD, eigen definitie)
e.g. Stembeoordelingen gebeuren niet altijd met de bedoeling om pathologische stemmen te
detecteren. Dikwijls moeten logopedisten een algemene auditieve beoordeling geven van
'normale' stemmen op verschillende factoren volgens een specifiek gekozen beoordelingsschaal.
(Stes)
◊ beoordelingsformulier, beoordelingskriteria, beoordelingsschaal
assimilation
assimilatie n. / f. / -s [assimileren - - geassimileerde]
geheel of gedeeltelijk gelijk worden van twee aangrenzende of naburige medeklinkers,
of het beïnvloeden van de ene spraakklank door de andere. Er is maar één
fundamentele wet in de assimilatie en dat is de wet van de sterkste. Akoestische en
organische assimilatie zijn de belangrijkste (GVD, Elen)
e.g. Anders dan bij coarticulatie het geval was is assimilatie een eenzijdig, taalspecifiek proces: een
klank neemt een distinctieve eigenschap over van een buur, zonder dat de buur daardoor zelf
van distinctieve eigenschap verandert, en de betrokken distinctieve kenmerken kunnen
verschillen van taal tot taal. (Rietveld - Van Heuven)
◊ assimilatie-oefening, assimilatieproces
assistive listening device
hoorapparaat c. / n. / -raten
toestel dat door versterking van het geluid voor slechthorenden het horen mogelijk
maakt (Grote Nederlandse Larousse)
e.g. Tien procent van de totale Europese bevolking heeft gehoorproblemen, maar slechts één op de
vijf slechthorenden gebruikt een hoorapparaat. (http://www.nvvs.nl/product/eur_symposium.htm)
ataxia
ataxie n. / f. / geen mv. [ atactisch]
stoornis in de uitvoering van de willekeurige bewegingen en de samenwerking van de
spieren bij intacte spierkracht en een aandoening van het zenuwstelsel, waardoor
onbekwaamheid tot het verrichten van ordelijk, vlotte bewegingen ontstaat (GVD,
Coëlho)
e.g. Bij ataxie is de controle over de bewegingen onvoldoende; zij worden op onzeker en
onregelmatige wijze uitgevoerd. De dronkenmansgang is een voorbeeld van ataxie. Dit
ziektebeeld kan veroorzaakt worden door aandoeningen van de perifere zenuwen, het
ruggemerg, de grote en kleine hersenen. (Larousse)
◊ cerebellaire ataxie