definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 98
e.g. Foutieve uitspraak van apico-alveolaire klanken (s-z-l-t-d-n) wordt in de hand gewerkt door de
malocclusie van de tanden en de myofunctionele afwijkingen. Daardoor wordt de volledige
uitspraak onduidelijk. (http://www.vvt.be/vvt/Pages/duimg.htm)
mandible
onderkaak n. / f. / -kaken [ mandibulair]
= mandibula
Lt. inferior maxilla, submaxilla
onderste gedeelte van de kaak, het onderste kaakbeen, dat beweeglijk is (Van Dale)
e.g. Bij een klasse III malocclusiestaat de onderkaak voorwaarts t.o.v. de bovenkaak, dus mesiaal.
Men spreekt van een mesiocclusie. Er is een protrusie van de mandibulaire incisieven met een
extreme vorm van prognatie. (Stes)
~ maxilla, bovenkaak
mandibular retrognathia
retrognatie van de onderkaak c. / f. / geen mv.
= hypognatie, retrogenie
malocclusie die in de gelaatsvorm tot uiting komt waarbij de onderkaak achter het
frontvlak van het voorhoofd ligt. De mandibula is naar achter getrokken t.o.v. de
bovenkaak (Coëlho, eigen definitie)
e.g. Syn, distocclusie, klasse- II malocclusie, progenie van de bovenkaak, retrognatie van de
onderkaak; occlusie die wordt gekenmerkt door een retrusie van de mandibula, waarbij de
knobbels van de eerste molaar van de maxilla achter de knobbels van de eerste molaar van de
mandibula staan. (Van Bogaert)
~ prognatie
markedness theory
gemarkeerdheidstheorie n. / f. / geen mv.
een theorie die specificeert welke linguïstische entiteiten in welke opzichten gemarkeerd
zijn. Welke entiteiten gemarkeerd zijn en onder welk opzicht, is afhankelijk van de wijze
waarop die entiteiten geanalyseerd worden. Een element of regel van een taal is
gemarkeerd, als het een eigenschap heeft die contrasteert met een als normaal
beschouwde eigenschap van die elementen of regels (Booij)
e.g. Binnenin het kader van de generatieve taalkunde wordt een gemarkeerdheidstheorie gezien als
een integraal onderdeel van de evolutie-procedure: ongemarkeerd betekent zoveel als 'het
makkelijkst te leren' of zelfs 'aangeboren'. De ongemarkeerde term wordt altijd eerst geleerd.
(Booij)
masking
maskering n. / f. / -en [maskeren - - gemaskeerd]
aanbieding van ruis aan het niet te testen oor, om overhoren te voorkomen tijden het
bepalen van de beengeleidingsdrempel (van Bogaert)
e.g. Het bij het ooronderzoek uitschakelen van het niet-onderzochte oor. Maskering is obligaat bij
beengeleidings audiometrie. Bij het maskeren moeten we opletten dat het maskeersignaal niet
zodanig luid wordt dat er overhoren is van dit ruissignaal naar het testoor waardoor het
testsignaal (toon) op zijn beurt gemaskeerd wordt. (Forton)
◊ maskeersignaal