definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 183
gebrek, disfunctionering van de spraakorganen of in het gebruik daarvan zodat het
spreken gestoord verloopt (Van Dale)
e.g. Spraakgebreken treden ook op bij dyslogie, dysfonie, apraxie, dysfrasie, die ook taalstoornissen
bevatten. Een afgestemde articulatietherapie biedt hier de oplossing. (eigen context)
speech fluency
vloeiend spreken n. / n. / geen mv. [vloeiend spreken - vloeiende spraak - vloeiend
gesproken]
spreken met een zekere continuïteit, met hoge snelheid en zonder inspanning,
herhalingen of blokkeringen (Stes, eigen definitie)
e.g. Er komen veel stoornissen voor van het vloeiend spreken, nl. bij ongeveer 2% van de bevolking.
Kinderen leren om vloeiend te spreken en op leeftijd van 5 jaar kunnen ze al relatief continu, snel
en zonder veel inspanningen lezen. (Stes)
~ onvloeiend spreken
speech hesitancy
aarzelende spraak n. / f.(m.) / geen mv. [aarzelend spreken - - aarzelend gesproken]
manier van spreken met verschillende onderbrekingen zoals valse starts, herhalingen,
ongewone pauzes en opvulling van stille momenten (eigen vertaling)
e.g. Johson's theorie zegt dat bepaalde ouders of andere volwassenen ongewoon ongeduldig en
perfectionistisch zijn wat de vloeiende spraak van het kind betreft. Zulke volwassenen neigen te
reageren op de eerste normale onvloeiendheden van de kinderen alsof het een spraakstoornis is.
Het kind zal dan anticipatorisch gaan reageren met aarzelende spraak uit angst voor de reacties
van de volwassene. (eigen vertaling)
~ stuttering
speech mechanism
spraakmechanisme n. / n. / -n
wijze van samenstelling en functionering van het spreken (GVD)
e.g. Het spraakmechanisme kan fout functioneren op verschillende vlakken. Zo kan er een motorisch
probleem zijn voor de articulatie maar er kan ook een probleem zijn op het vlak van de hersenen
(vorming van de fonemen, aaneenschakeling, koppeling betekenis met woord). (eigen context)
speech musculature
spraakmusculatuur n. / f. / geen mv.
het geheel van spieren die nodig zijn om spraak te produceren (informant)
e.g. De krachten die op het sluiten van de stemplooien worden uitgeoefend, zijn extreem groot, wat
uiteindelijk kan leiden tot uitputting van de spraakmusculatuur. (Drost)
speech pathology
spraakpathologie n. / f. / -ën [ spraakpathologisch]
= logopedie, spraakverbetering
pathologie of ziektenleer is dat deel van de geneeskunde dat de ziekte tot onderwerp
van studie heeft. De pathologie omvat de kennis van de aard van de ziekten en hun
indeling, de oorzaken, de ontwikkeling van de verschijnselen met hun gevolgen in dit
bijzonder geval van de stoornissen rond spraak (Stes, eigen definitie)