definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 106
morfeem n. / n. / -en
kleinste vormelement van een taal met een grammaticale en/of semantische functie. Ze
kunnen vaak zelf als losse woorden gebruikt worden, maar zijn dat niet per se.
Morfemen worden gecombineerd tot woorden (Booij)
e.g. De analyse in morfemen geschiedt in principe door vorm-betekenis-vergelijking van verschillende
taalbouwsels. Zo zijn in het woord kamergeleerde allereerst de delen kamer- en -geleerde te
onderscheiden, die vormelijk en semantisch corresponderen met de vrij gebruikte woorden
kamer, in bijvoorbeeld de elementen kaam- en -er is grammaticaal gezien zinloos, omdat er geen
andere woorden zijn waarin het deel kaam- optreedt met een semantisch aspekt dat met 'kamer'
in verband kan worden gebracht. 'Kamer' is dus een grammatisch ongestruktureerde eenheid,
een morfeem van het Nederlands. Het deel -geleerde kan echter in verband gebracht worden met
het woord -geleerd, en dit woord op zijn beurt met -leren, op grond van welke vergelijking binnen
(Dik & Kooij)
morphological marker
morfologisch teken c. / n. / -s/-nen
teken dat aangeeft op welke wijze in een taal woorden gevormd worden en hoe woorden
vervoegd en verbogen worden (Grote Van Dale)
e.g. Wanneer een licht slechthorend kind de kleine distinctieve verschillen in woorden niet hoort zoals
de morfologische tekens dan zal het later zelf problemen ondervinden om in zijn eigen
taalgebruik deze morfologische markers in te voeren. ()
~ morfologisch teken van lage intensiteit
morphonemic rule
morfofonemische regel n. / m. / -s
= MP-regel, neutraliserende regel
een regel waardoor klankverschillen met een potentieel woordonderscheidende functie
worden uitgewist of geïntroduceerd (Booij)
e.g. Het onderscheid tussen allofonische en morfofonemische (of neutraliserende) regels is
waarschijnlijk van belang in verband met taalverwerving: allofonische regels zijn gemakkelijker te
leren dan neutraliserende. Bij neutraliserende regels moet het kind immers iets leren dat het niet
direct hoort in de fonetische vorm van een woord: in bijvoorbeeld hoed [hut] hoort het een [t],
maar moet leren dat die [t] via een regel is afgeleid van een niet hoorbare /d/. Allofonische regels
daarentegen zijn te ontdekken op basis van de fonetische vorm van het gehoorde woord zelf.
Een morfofonemische regel heeft voorrang boven een allofonische regel. De regel die een schwa
invoegt tussen kan en (het verkleinwoordsuffix)-tje (kannetje) wordt bijvoorbeeld (Booij)
~ morfeem
morphophonology
morfofonologie n. / f. / geen mv.
= neutralisatie
het verschijnsel dat een taal in bepaalde posities geen verschil kent tussen twee
fonemen die in een andere positie wel onderscheiden worden (Hermkens)
e.g. De beschrijving van dit soort alternaties in verbuigingen van naamwoorden, vervoegingen van
werkwoorden, en woordafleidingen noemt men dan ook wel morfofonologie, omdat het hier gaat
om een grensgebied tussen de fonologische en de morfologische systematiek. (Dik & Kooij)
~ morfeem, foneem
motokinaesthetic
motokinesthetisch adj. /