definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 62
epiglottic overhang
epiglottische overhang c. / m. / -en [overhangen]
een extra hoeveelheid (verbonden met de epiglottis) van tandvullingsmateriaal achter de
grote holte of de normale tandomlijning (eigen vertaling)
e.g. Beide stembanden kunnen adduceren maar worden gedeeltelijk verborgen en verduisterd door
de epiglottische overhang bij een directe laryngoscopie. (eigen vertaling)
epiglottis
strotklepje n. / f. / -s
= epiglottis
klepje achter de tongbasis dat tijdens het slikken de toegang tot het strottehoofd afsluit,
zodat het voedsel niet in de luchtwegen komt. Het is een kraakbeenplaatje dat aan de
bovenrand van het schildkraakbeen is verbonden en van daar naar boven en naar
achteren loopt (Philips)
e.g. De basis van het strotklepje is verbonden met een ligament aan de inkeping van het thyreoïd. De
ruimte die aldus tussen de tongbasis en het strotklepje ontstaat noemen we de valleculea.
(Loghemann)
epilepsy
epilepsie n. / f. / geen mv. [ epileptisch]
= vallende ziekte
ziekte die gekenmerkt wordt door krampaanvallen, bewustzijnsverlies, hallucinaties en
andere psychische stoornissen, berustend op een plotselinge, overmatige depolarisatie
van groepen hersencellen (Larousse)
e.g. Ter gelegenheid van een otitis kan een aanval van epilepsie in de vorm van koortsstuipen
ontstaan. Epilepsie kan gevolgen hebben voor het leerproces op school. (Loghemann)
epithelium
epitheel n. / n. / geen mv.
bovenste laag van de huid en slijmvliezen, het uit cellen bestaande weefsel, dat de
uitwendige oppervlakte van het lichaam en vele lichaamsdelen bedekt (Zak. der Gen.)
e.g. Tot de meest voorkomende ziekten van het epitheel behoren ontstekingen, gezwellen (tumoren)
en cysten. Deze aandoeningen van het epitheel kunnen zich ook op de stembanden voordoen.
Keratose van de larynx verwijst naar lesies ter hoogte van de larynx die te maken hebben met
een abnormale groei van het epitheel. (Kirchmann, eigen definitie, Stes)
◊ epitheelinsluiting
Eustachian tube
buis van Eustachius c. / f.(m.) / -zen
= oortrompet, tuba eustachii, tuba auditiva, tuba auditoria
kanaal dat het middenoor met de keelholte verbindt en een lengte van ca. 4 cm heeft
waardoor de lucht bij de slikbeweging het middenoor kan bereiken zodat de druk aan
weerszijden van het trommelvlies gelijk blijft (Grote Nederlandse Larousse)
e.g. Door de buis van Eustachius staat het middenoor in verbinding met de keelholte. Door
vochtophoping of afsluiting van de buis van Eustachius tijdens een acute oorontsteking kan er
een drukverschil ontstaan tussen de buitenlucht en het middenoor, waardoor de spanning van het