definiciones%20de%20terminos%20flamenco.pdf

Definiciones de términos flamenco 52
een type van ademhaling gekarakteriseerd door beweging van borstkas en middenrif
(Van Maele)
e.g. We zien dus dat het doelmatigste ademtype het gecombineerde ribben-middenrifstype is, de
costo-abdominale of borst-buikademhaling, de zuurstofopname is dan ideaal (groot rendement)
en er is een grote ontspanning. (Linthorst, eigen context)
differential diagnosis
differentiële diagnose n. / f. / -n of -s [diagnostiseren - - diagnostisch]
= differentiaaldiagnose
het vaststellen van de aard van het ziekteproces,gebaseerd op vele en velerlei
gegevens en die geldt als meest waarschijnlijke uit een reeks van mogelijkheden
(verwante alternatieven). Diagnose waarbij we de echte ziekte onderscheiden van
mogelijke alternatieven (Grote Winkler Prins, eigen definitie)
e.g. Een belangrijk doel van het onderzoek bij afasie is proberen vast te stellen of men met een
andere stoornis te maken heeft of werkelijk met afasie dus het stellen van een differentiële
diagnose. Afasie kan immers verward worden met spraakstoornissen (dysarthrie of verbale
dyspraxie) of andere taalstoornissen (verwardheid, dementie). (Dharmaperwira-Prins)
diphtong
diftong n. / f. / -en [diftongeren]
= Tweeklank
een combinatie van twee klanken die een nauwe eenheid vormen in de uitspraak bv. aai
en ooi (G.E.Booij,J.G.Kerstens,H.J.Verkuyl)
e.g. De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat het Nederlands een zwaartegevoelig
klemtoonsysteem heeft waarbij gesloten lettergrepen en lettergrepen die eindigen op een diftong
gelden als zwaar, maar lettergrepen die eindigen op een A-klinker als licht (zie echter Booij 1995
voor een analyse van het Nederlandse zonder zwaartegevoeligheid).
(http://www.vanoostendorp.nl/fonologie/spektator.html)
~ diftongeren
◊ diftongeren, diftongering
diphtongization
diftongering n. / f. / -en
het ontstaan of vormen van een tweeklank uit een enkele vocaal (Van Dale)
e.g. En veel woorden klonken ook anders: de diftongering van ie naar ij en van uu naar ui had nog
niet plaatsgevonden: middeleeuwers zegden dus miin huus. (http://www.vum.be/dstrein9.html)
◊ diftongeringsverschijnsel
diplophonia
diplofonie n. / / geen mv. [ diplofoon]
= diftongie
het voortbrengen van en dubbele toon bij fonatie (twee tonen tegelijk), komt meestal
voor bij noduli vocales of stembandgezwellen (Coëlho)
e.g. Tijdens de fonatie blijven de valse stembanden geadduceerd, soms trillen ze simultaan met de
ware stembanden wat dan tot diplofonie kan leiden. (Stes)
diplopia