STUDIE NAAR DE FACTOREN DIE DE VRIJHEID VAN ... - igvm

Tips voor een goede bemiddeling:
- Stap niet onmiddellijk naar de ouders, maar win eerst informatie in over de tradities en de manier van
dialogeren. Doe kennis op over de ‘cultuur’ waarbinnen je bemiddelt.
- Jonge bemiddelaars kunnen het moeilijker hebben om te bemiddelen dan een bemiddelaar die meer in de
leeftijd van de betrokken ouders en familie ligt.
- Een vertrouwensrelatie is essentieel. Dit vergt tijd.
- Een bemiddelaar is in het beste geval iemand die het standpunt van beide partijen kan begrijpen of erkennen.
De bemiddelaar moet aanvaardbaar zijn voor beide partijen.
- Het is belangrijk om ouders begrip te tonen voor hun situatie en hun bezorgdheden te erkennen. Tegelijk moet
er duidelijk gemaakt worden dat er limieten zijn aan wat ouders kunnen en mogen.
- Bemiddeling binnen een gezin gebeurt in het beste geval met beide ouders.
- Om te bemiddelen is inzicht in de ‘thuiscultuur’ vereist, dit leer je slechts uit ervaring, hiertoe kan je mensen
niet opleiden.
- Goede bemiddeling vereist samenwerking met verschillende diensten.
Bemiddeling binnen een gezin gebeurt in het beste geval met beide ouders. Hulpverleners mogen zich niet laten
leiden door de idee dat het enkel de vaders zijn die het binnen het gezin voor het zeggen hebben. Moeders spelen
een even belangrijke rol. Sommige hulpverleners gaan zo ver te stellen dat het enkel naar de buitenwereld toe is
dat de vaders het gezinshoofd zijn, terwijl het binnen de muren van het eigen huis, de moeders zijn die ‘de plak
zwaaien’. Een politiemedewerker uit Gent, Vandewalle, omschreef dit als volgt: “Ik zeg vaak dat vaders misschien
wel het hoofd van het gezin zijn, maar de moeders, die zijn de nek en het is de nek die bepaalt in welke richting het
hoofd kijkt!” Bovendien kunnen niet alleen ouders, maar ook grootouders betrokken partij zijn. Ouders kunnen
onder druk staan van hun eigen ouders of van andere familieleden. Om te bemiddelen is dan ook inzicht in de
‘thuiscultuur’ vereist, dit leer je slechts uit ervaring, hiertoe kan je mensen niet opleiden. Om te bemiddelen is
culturele bagage nodig, maar vaak gaat het niet om ‘cultuur’, maar om de karakters van de betrokken personen en
de manier waarop het gezin als systeem georganiseerd is.
Hulpverleners wijzen erop dat interculturele bemiddeling niet mag worden gezien als een bemiddeling
tussen twee culturen, maar tussen twee of meerdere individuen die binnen een bepaalde context leven. Het
is binnen die context dat er moet gezocht worden naar oplossingen en compromissen.
Goede bemiddeling vereist samenwerking met verschillende diensten, zoals de politie, het O.C.M.W., het C.A.W.,
jeugdverenigingen, de Stedelijke Integratiedienst,… Bemiddeling mag niet op zichzelf staan. Het beroepsgeheim
vormt soms wel een obstakel in de samenwerking. Bij de politie van Gent bijvoorbeeld moet elke inspecteur in
staat zijn tot bemiddelen, maar hij of zij wordt daarin bijgestaan door een Cel Maatschappelijke Integratie die op
haar beurt samenwerkt met bovengenoemde diensten. Dit systeem kent nog te weinig navolging in andere steden
in Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
Sommige hulpverleners zien bij de bemiddeling een rol weggelegd voor imams. Zij denken dat imams een grote
invloed kunnen uitoefenen op ouders, omdat zij vaak gerespecteerde personen zijn binnen de gemeenschap. Andere
hulpverleners wijzen er op dat dit nu net niet de taak is van een imam: een imam is geen maatschappelijk werker.
Deze hulpverleners wijzen erop dat de huidige generatie imams klassiek en conservatief is. Sommige imams
C I E
Studie naar de factoren die de vrijheid van keuze van een echtgenoot beperken bij bevolkingsgroepen van vreemde oorsprong
Prof. dr. Sami Zemni ◦ Nathalie Peene ◦ Marlies Casier 124