STUDIE NAAR DE FACTOREN DIE DE VRIJHEID VAN ... - igvm

meeste jongeren passen hun gedrag in meer of mindere mate aan, aan de door de gemeenschap opgelegde regels.
Meisjes die hoger onderwijs volgen, zouden wel over meer ruimte beschikken om te experimenteren met nieuwe
omgangsvormen (Hooghiemstra, 2003).
In de groepsgesprekken was ‘ontmoeting’ één van de vaste gespreksonderwerpen. Waar kan je iemand ontmoeten?
Waar beter niet? En vinden de meisjes en vrouwen dat er voldoende mogelijkheden zijn om een jongen of man te
ontmoeten? Deze vraag lokt in verschillende gesprekken een lichte ergernis uit van de kant van de respondentes.
Een spontane reactie is vaak: “We wonen wel in België hé!?’” Misschien gingen ze er van uit dat wij deze vraag
stelden vanuit de cliché-idee dat moslimmeisjes het huis niet uit mogen? We stellen deze vraag echter, net om de in
de literatuur omschreven knelpunten te toetsen. Ondanks de ergernis over deze vraag werd er toch vrij uitgebreid
geantwoord.
Meisjes en jongens ontmoeten elkaar op school, via vrienden, op het werk, op vakantie in het land van herkomst,
op familiefeesten, op bruiloften, via het verenigingsleven, via moslimsites op het internet,… Vooral in de grote
steden zoals Brussel, Gent en Luik zouden er veel mogelijkheden zijn tot ontmoeting. Hoewel er een groot aantal
ontmoetingsmogelijkheden zijn, zijn er ook wel beperkingen. Zo is het ‘not done’ om iemand in een discotheek
te ontmoeten, op een fuif of in een café. Ontmoetingen die daar plaatsgrijpen worden door sommige meisjes
gezien als ontmoetingen die niet duurzaam zijn, bovendien is ‘op café gaan’ of uitgaan voor sommige meisjes en
vrouwen geen optie: wie op café gaat of naar een discotheek krijgt vaak een slechte naam. De mate waarin je met
mensen in contact kan komen hangt ook af van de mate waarin je als meisje de ruimte krijgt om buitenshuis tijd
te spenderen.
C I E
“Marokkaanse jongeren komen met elkaar in contact via internet en via via. Ook door uit te gaan ontmoet
je mensen, maar ja, als je als Marokkaans meisje uitgaat dan hebben ze sowieso een vooroordeel tegenover
u. Ze nemen je nooit serieus. Ze vertrouwen meisjes die uitgaan niet want die hebben dan precies geen
degelijke opvoeding gekregen, want je hoort na tien uur ’s avonds of zelfs na acht uur ’s avonds niet meer
op straat rond te lopen, laat staan in een discotheek te gaan dansen. Dat is heel moeilijk. Als ik uitga en ik
word aangesproken, dan ga ik er wel tegenin.”
(diepte-interview, Marokkaanse origine)
Dat uitgaan meisjes een slechte reputatie bezorgt, wordt dus bevestigd in de gesprekken met de meisjes en
vrouwen. Anderzijds schetsen zij een beeld waarbij er meer ontmoetingsmogelijkheden zijn dan de literatuur doet
vermoeden. Er moet wel opgemerkt worden dat de mate waarin men jongens kan ontmoeten sterk samenhangt met
het al of niet school lopen van de meisjes en vrouwen, ook al knelt het schoentje daar soms ook. Hooggeschoolde
jonge vrouwen klagen namelijk wel over het gebrek aan ontmoetingen met jonge mannen. Het probleem is hier
dan niet zozeer het gebrek aan ontmoetingsmogelijkheden, maar de beperktheid van het aanbod aan allochtone
verder studerende mannen. Op dit punt werd reeds ingegaan in dit hoofdstuk. Op welke manier de gehuwde
deelneemsters of de vrouwen in een relatie hun partner leerden kennen wordt besproken in hoofdstuk twee.
Uit de gesprekken bleek dat ouders van respondentes en enkele oudere bevraagde moslima’s hun partner vóór het
huwelijk in het geheim ontmoeten. Er is sociale controle, en voorhuwelijkse relaties kunnen voer zijn voor roddels,
maar dat betekent niet dat men geen manieren bedenkt om aan de behoefte aan kennismaking tegemoet te komen.
Studie naar de factoren die de vrijheid van keuze van een echtgenoot beperken bij bevolkingsgroepen van vreemde oorsprong
Prof. dr. Sami Zemni ◦ Nathalie Peene ◦ Marlies Casier 60