STUDIE NAAR DE FACTOREN DIE DE VRIJHEID VAN ... - igvm

het zwembad, waarna de jongen officieel de hand ging vragen aan de ouders. De keuze van de partner gebeurde
dus op initiatief van het koppel.
Kortom, bij de ouders kwam een huwelijk vaak tot stand na de inmenging van anderen. In tegenstelling tot
hun ouders komen gedwongen huwelijken nu veel minder voor bij de bevraagde respondenten. Meisjes willen
hoofdzakelijk huwen met de persoon die zij zelf kiezen of met een voorgestelde persoon die zij dan goedkeuren.
Op basis van deze bevindingen kunnen wij concluderen dat er bij de bevraagde meisjes en vrouwen sprake is
van een dalende tendens wat betreft het aantal gedwongen huwelijken. Kunnen wij hier eveneens uit besluiten
dat gedwongen huwelijken verdwenen zullen zijn bij de volgende generatie? Deze vraag zal in een apart punt
behandeld worden.
2.2.3 Beeldvorming over het aantal gearrangeerde huwelijken
De manier waarop de respondentes en hun ouders hun partner ontmoetten, getuigt dat gearrangeerde huwelijken
nog vaak voorkomen. Bijna iedereen is het ermee eens dat de meeste huwelijken door een derde partij geregeld
worden. Iedereen kent wel iemand die op die manier getrouwd is.
De meisjes en vrouwen van Albanese origine hopen zelfs dat deze traditie nooit zal verdwijnen. Bij hen is het wel de
gewoonte dat de hand van het meisje via een soort bemiddelaar wordt gevraagd. Toch zijn enkele Nederlandstalige
en Franstalige participanten van oordeel dat de gearrangeerde wijze van huwelijkssluiting vooral bij de eerste
generatie voorkwam, en dat er nu sprake is van een dalende evolutie, generatie na generatie. “De ouders kunnen
niet meer arrangeren. Ze zijn de kunst kwijt” (Focusgesprek in Antwerpen, Maghrebijnse origine). Twee mogelijke
verklaringen worden daarvoor door respondenten van Turkse origine aangehaald. De eerste verklaring wordt
gegeven door een Franstalige vrouw. Volgens haar kwamen gearrangeerde huwelijken vroeger veel vaker voor
omdat er toen veel minder geledenheden waren waarop jongeren elkaar konden ontmoeten. Meisjes gingen over
het algemeen niet wandelen op straat, een glas drinken of een jongen in het park ontmoeten. Als er toch relaties
waren, bijvoorbeeld op school, hield men het meestal verborgen. De huidige samenleving daarentegen biedt
jongeren veel meer mogelijkheden om met elkaar in contact te komen.
Een andere verklaring werd uitvoerig besproken in een Nederlandstalige groep in Limburg. Volgens hen durven
ouders tegenwoordig geen partner meer voor te stellen. Als het huwelijk fout afloopt, worden de ouders immers
verantwoordelijk gesteld voor de mislukking. Ouders hebben nu meer de neiging om te zeggen: “Wij doen niets,
kies jij maar wie je wilt. Wij willen niet dat je later gaat zeggen: “Maar jij hebt mijn man gekozen! Het is door u
dat ik nu een mislukt huwelijk heb” (Focusgesprek in Limburg, Turkse origine).
Beoordeling van een gearrangeerd huwelijk
Zoals hoger werd aangehaald, kwam het huwelijk van meerdere respondentes op een gearrangeerde wijze tot
stand. Zijzelf en diegenen die er een oordeel over vellen, drukken zich er meestal positief over uit. Sommige
Nederlandssprekende meisjes en vrouwen vinden zelfs dat “gearrangeerd” veel te negatief klinkt, daarom verkiezen
ze het woord niet te gebruiken.
De meeste meisjes die nog niet gehuwd zijn, beschouwen een gearrangeerd huwelijk niet als iets negatiefs, maar
willen toch hun partner leren kennen zonder dat de families regelingen treffen. Velen halen wel aan dat ze hun
partner “via via” kunnen leren kennen. Er dient dus een onderscheid te worden gemaakt tussen vrienden die wijzen
C I E
Studie naar de factoren die de vrijheid van keuze van een echtgenoot beperken bij bevolkingsgroepen van vreemde oorsprong
Prof. dr. Sami Zemni ◦ Nathalie Peene ◦ Marlies Casier 85