STUDIE NAAR DE FACTOREN DIE DE VRIJHEID VAN ... - igvm

Ouders moeten gesensibiliseerd worden over de gevolgen van gedwongen huwelijken. Dit kan via verschillende
media, via vorming en door het aanmoedigen van imams om hierover te preken.
Enkele hulpverleners stellen voor om een intern debat op gang te brengen binnen de allochtone ‘gemeenschappen’.
Beter dan een debat van bovenaf te organiseren, kan men ondersteuning bieden (financieel, inhoudelijk, personeel)
aan initiatieven die vanuit vzw’s, verenigingen,… ontstaan. De thematiek van het omgaan met jongeren, relaties
en huwelijkssluiting kan ook besproken worden tijdens informele vormingmomenten, zoals binnen het kader van
activiteiten als koken, uitstapjes, … .
Er bestaat bij de meerderheid van onze respondentes scepsis over de mate waarin je bij ouders aan preventie kan
doen. Het is de volgende generatie die het verschil moet maken, want de oude kan niet meer veranderen.
4.1.2 Hulpverlening ter voorkoming van een gedwongen huwelijk
Ten aanzien van meisjes en vrouwen
De bestaande vormen van hulplijnen, zoals Tele-onthaal, de jongerentelefoon en Medetfoon dienen beter
ondersteund te worden, zowel inhoudelijk, financieel als op het vlak van personeel.
Er is nood aan een brochure in verschillende talen, zowel voor meisjes als voor hulpverleners, met daarin praktische
informatie over wat de verschillende mogelijkheden zijn in de gegeven situatie. Het kan een stappenplan en
relevante adressen bevatten. Deze brochure kan ook inhoudelijke informatie bevatten over de problematiek rond
gedwongen huwelijken, zoals een definitie, een beschrijving van de verschillende vormen van druk, de redenen
om druk uit te oefenen en de motieven om in te stemmen. Op basis van dit onderzoek kan een dergelijke brochure
opgesteld worden.
In huidig onderzoek werd vastgesteld dat veel van de meisjes en vrouwen die geconfronteerd worden met een
gedwongen huwelijk, toch instemmen met de idee om daarna zo snel mogelijk te scheiden. Scheiden zou een
minder grote schande zijn dan het verbreken van een gemaakte huwelijksbelofte. Deze meisjes en vrouwen
onderschatten echter de ernst en de complexiteit van scheiden. We stellen daarom voor om ook aan preventie te
doen omtrent echtscheiding en de mogelijke gevolgen van ervan. Door te wijzen op de emotionele, financiële en
andere gevolgen van scheidingen, kan het aantal meisjes en vrouwen dat toch instemt met een ongewild huwelijk,
dalen. Tegelijk moet er werk gemaakt worden van het vergroten van de assertiviteit van meisjes en vrouwen om
voor hun eigen keuzes op te komen. Het ene kan niet zonder het andere.
In de fase voor het voltrekken van een gedwongen huwelijk, alsook daarna, kan het voor de betrokkenen een
grote emotionele steun betekenen om in contact gebracht te worden met andere meisjes en/of vrouwen die een
gelijkaardige situatie hebben doorgemaakt. Deze personen fungeren als voorbeelden voor de betrokken meisjes
en vrouwen. Het is belangrijk dat zij zien dat het mogelijk is om een oplossing te vinden voor de situatie waarin
zij op dat moment verkeren. We beklemtonen het belang daarvan, omdat veel respondentes in dit onderzoek de
mening waren toegedaan dat je, wanneer je in een situatie van uithuwelijking komt, niets aan die situatie kan
veranderen. Meisjes en vrouwen in die geconfronteerd worden met een gedwongen huwelijk moeten meer in
contact gebracht worden met meisjes en vrouwen die een gelijkaardige situatie hebben doorgemaakt, zogenaamde
‘ervaringsdeskundigen’. Deze personen kunnen zowel individueel in contact gebracht worden met meisjes en
C I E
Studie naar de factoren die de vrijheid van keuze van een echtgenoot beperken bij bevolkingsgroepen van vreemde oorsprong
Prof. dr. Sami Zemni ◦ Nathalie Peene ◦ Marlies Casier 131