STUDIE NAAR DE FACTOREN DIE DE VRIJHEID VAN ... - igvm

C I E
Na het huwelijk keerde Saïda naar België terug. Fouad kon pas naar België komen wanneer Saïda hem
in Antwerpen liet registreren. Daar treuzelde ze enorm mee. Ze deed alsof ze niet gehuwd was. De familie
sprak over schande. Saïda leerde ondertussen haar eerste vriendje Samir kennen. Hij wist niets af van haar
huwelijk. Na anderhalf jaar liet zij het huwelijk toch registreren. Op het stadhuis van Antwerpen stelde men
zich geen vragen over het feit dat ze zolang gescheiden leefde van haar echtgenoot. Saïda had gehoopt
dat de ambtenaar haar registratie zou weigeren. Maar hij zei dat het zijn zaken niet waren. Vanaf die dag
kon Fouad dus naar België komen. De familie van Saïda haalde Fouad op, maar zijzelf was niet mee. Zij
wou hem tonen dat zijn vrouw zeker niet op hem stond te wachten. Diezelfde dag nog liep ze van huis weg.
Samen met Samir verbleef zij bij een Belgische vriend en zijn zus. Niemand wist waar ze was. Een tijdje
ging alles goed, tot Samir ontdekte dat Saïda een getrouwde vrouw was. Hij vond het een schande om bij
haar te wonen en verliet haar. “Enkele maanden is Fouad erin geslaagd geweest om mijn liefdesgeluk te
kelderen. Al had hij me nooit aangeraakt, hij had me besmet. Ik was een getrouwde vrouw, afstotelijk voor
de man die ik wel aantrekkelijk vond.” Na een tijdje begreep Samir dat haar huwelijk echter niets met hen
te maken had, en keerde hij terug. Ondertussen zag Saïda’s moeder in dat ze zich vergist had. Ze zag in dat
het huwelijk het omgekeerde effect had dan gehoopt. Ze raakte immers haar dochter kwijt.
Fouad woonde eerst bij nog een tijdje bij Saïda’s moeder, maar na een tijdje werd haar dat te veel. Hij kreeg
daardoor onderdak bij een broer van Saïda. Saïda werd gevraagd om haar naam onder een huurcontract
te zetten voor de schone schijn, omdat hij zijn verblijfsvergunning enkel kon krijgen als hij onder één dak
met haar woonde. Zo deed ze hem en haar familie een plezier. Een gevolg van haar wettelijk huwelijk met
Fouad was immers dat hij als werkloze nieuwkomer ten laste van haar kwam. Ook al was zij zelf werkloos,
toch werd zij gezien als de kostwinner van het gezin. Zij kreeg dan ook een grotere uitkering, maar ze was
wel verplicht om hem te onderhouden. Saïda betaalde dus zijn huur. Maar Fouad wist dat als hij werk zou
vinden, hij gezinshoofd zou worden en hij dan Saïda moest onderhouden. Toen hij werk vond, deelde hij dat
aan niemand meegedeeld. Toen het uitkwam, was er al heel veel kwaad geschied. Saïda had gedurende een
hele tijd immers een extra uitkering gekregen waarop zij in principe geen recht had. Toen is zij naar de RVA
gestapt om hen alles op te biechten. Ze kreeg geen boete omdat ze zo eerlijk was geweest. Maar het bedrag
dat ze teveel had ontvangen werd wel berekend. Zij moet nog tot 2010 geld terugbetalen aan de RVA. Fouad
heeft nooit aangeboden om de schuld op zich te nemen.
Die situatie had wel één voordeel, namelijk de familiale opinie veranderde. Iedereen sprak er schande van.
Saïda is uiteindelijk naar hem toegestapt en heeft de scheiding aangevraagd. Dit weigerde omdat hij nog
minstens vijf jaar met haar getrouwd moest zijn, als hij zijn verblijfsvergunning niet wou verliezen. Daarna
mocht ze van hem scheiden. Maar Saïda had een plan. Ze stapte naar haar moeder deelde haar mee dat ze
stom was geweest en dat ze toch met Fouad wou trouwen. Er was slechts één voorwaarde, ze wilde trouwen
zoals het hoorde, namelijk met een heel groot feest van drie dagen. Onmiddellijk haalden de broers Fouad.
Saïda deelde in het bijzijn van de anderen opnieuw haar wens mee. Fouad had echter helemaal geen zin
in een onafhankelijke vrouw die hem heel veel geld zou kosten. Hij begon te twijfelen. Haar broers waren
daar niet tevreden mee. Drie dagen later was Fouad spoorloos verdwenen. Een tijdje later hoorden zij dat
Fouad getrouwd was met de lelijke nicht.
Studie naar de factoren die de vrijheid van keuze van een echtgenoot beperken bij bevolkingsgroepen van vreemde oorsprong
Prof. dr. Sami Zemni ◦ Nathalie Peene ◦ Marlies Casier 81