Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

Tot besluit
Het uitgebreide overzicht van de directe bilaterale ontwikkelingssamenwerking
dat beschreven wordt in de voorgaande pagina's behandelt
niet alle facetten van de ontwikkelingshulp. Veel andere sectoren zijn ook een
analyse waard, maar daar biedt deze publicatie geen ruimte voor.
Een van die sectoren is de voedselhulp, een sector waar heel wat middelen
naartoe gaan, een van de sleutelelementen van de voedselzekerheid, die ook
deel uitmaakt van de grote millenniumdoelstellingen. De voedselzekerheid
maakt integraal deel uit van het samenwerkingsbeleid en kreeg vanaf 1961
een plaats in de begroting, onder de vorm van een bijdrage aan het
Wereldvoedselprogramma (WVP). In 1967 namen de westerse ontwikkelde
landen het ‘Voedselhulpverdrag’ aan dat voorziet in een complementaire
bijdrage op bilaterale basis. Van 2001 tot 2005 heeft België zo'n 150 miljoen
euro gewijd aan voedselhulp, voor de aankoop van tarwe en ander
basisvoedsel.
Een andere sector is eerder technisch: het probleem van de verlichting of de
kwijtschelding van de schuldenlast van de minst ontwikkelde landen. De
voorwaarden daartoe werden bij consensus vastgelegd op internationaal
niveau. België nam voor het eerst een beslissing over de schuldenlast in het
kader van de samenwerking met Bolivia in 1988. Drie jaar later besloot de
Belgische regering om een bedrag van 137 miljoen euro aan de begroting
voor ontwikkelingssamenwerking toe te voegen, gespreid over een periode
van tien jaar. Die som moest ter beschikking moesten worden gesteld van de
Delcrederedienst om de schuldvorderingen af te kopen die ontstaan waren
door commerciële transacties waarvoor de staat garant stond. Na 2001
werden de schulden afgekocht met begrotingsgeld voor een totaalbedrag van
1610 miljoen euro, in het kader van het initiatief van de Wereldbank en het
IMF ten voordele van de arme landen met een hoge schuldenlast (HIPC)
Ook de zogenaamde ‘transversale’ thema's zijn erg belangrijk bij het
uitwerken van het samenwerkingsbeleid en het vaststellen van de projecten.
Het promoten van gelijkheid tussen mannen en vrouwen en de vrouwenemancipatie
maken deel uit van een andere millenniumdoelstelling, maar aan
die thema's werd al aandacht besteed in de eerste projecten in de jaren ’70.
In 1981 richtte de overheid de cel ‘Vrouwen en Ontwikkeling’ op, die in 1993
omgevormd werd tot een pluralistisch samengestelde commissie. De
problematiek van de vrouwenemancipatie werd zoveel mogelijk geïntegreerd
in sectorale projecten en soms worden er ook specifieke projecten rond dat
thema voorgesteld: dat is bijvoorbeeld het geval in Algerije, waar België steun
verleent aan het ministerie van Vrouwenzaken. Ook de bescherming van het
milieu (biodiversiteit, strijd tegen de verwoestijning, klimaat...), eveneens een
115