Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

gecentraliseerd en het conserveren en reconstrueren van documenten die
beschikbaar zijn in Congo.
Sinds kort neemt ook een derde wetenschappelijk instituut deel aan de
Belgische ontwikkelingssamenwerking: het Koninklijk Belgisch Instituut voor
Natuurwetenschappen (KBIN), dat in 1999 een door de overheid
gesubsidieerd programma rond biodiversiteit in de ontwikkelingslanden heeft
opgestart. Het Instituut ondertekende in 2003 een akkoord met DGOS voor
een periode van 5 jaar, dat kadert in een internationaal verdrag over
biodiversiteit. Dankzij deze samenwerking verwerven de betrokken landen
een beter inzicht in hun eigen biodiversiteit. Het Koninklijk Instituut zorgt
ervoor dat de gegevens over de nationale parken in Congo consulteerbaar
zijn via het internet en zorgt voor opleidingen voor de kandidaten uit het
Zuiden.
De nieuwe partners van de Belgische ontwikkelingssamenwerking
We stellen vandaag de dag vast dat er steeds meer niet-traditionele partners
deelnemen aan de ontwikkelingssamenwerking, zoals de mutualiteiten en
vakbonden, de steden en gemeenten en migrantengemeenschappen, maar
ook individuen of kleine groepen die zich inzetten voor het Zuiden. De laatste
jaren besteedt de Belgische ontwikkelingssamenwerking veel aandacht aan
deze nieuwkomers in de sector, waarnaar verwezen wordt als de ‘vierde pijler’
van de ontwikkelingssamenwerking.
De Belgische vakbonden werpen zich sinds de jaren ’50 op als voorvechters
van de sociale rechten, die bepalend zijn voor de economische en sociale
ontwikkeling. De vakbonden onderhielden nauwe contacten met hun
zusterverenigingen in Congo en Rwanda-Urundi en boden hen naast
financiële steun ook technisch advies. Na de onafhankelijkheid zetten ze in
vele landen de samenwerking verder met de overheidsvakbonden die onder
de controle stonden van de politieke regimes, maar ze steunden ook de nieterkende
vakbonden.
De twee grootste Belgische vakbonden hebben samen met andere
arbeidersorganisaties hun eigen ngo gecreëerd: Wereldsolidariteit werd
opgericht door het ACV en het ACW en het Fonds voor Ontwikkelingssamenwerking
door het ABVV. Beide ngo’s willen de vakbondsleden
bewustmaken van de Noord-Zuidproblematiek en houden zich bezig met
fondsenwerving. Ze oefenen ook invloed uit op het ontwikkelingssamenwerkingsbeleid.
Sinds de jaren ’90 verleent de Belgische
samenwerking steun aan de vorming van leidinggevend personeel voor de
vakbonden in het Zuiden, en sinds 2002 en financiert de overheid
driejaarlijkse programma’s voor de institutionele ondersteuning van de
partnervakbonden.
63