Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

Het beleid voor ontwikkelingssamenwerking voorziet, in navolging van de wet
betreffende de ontwikkelingssamenwerking van 1999, in een beperkt aantal
internationale organisaties die door België worden gesteund. 23 organisaties
werden bijgevolg geselecteerd en vastgelegd in het Koninklijk Besluit van 2
april 2003. In 2008 selecteerde de minister voor Ontwikkelingssamenwerking
21 internationale organisaties waar België in eerste instantie mee zou
samenwerken (zie bijlage 4).
De lidstaten van de Europese Unie vormen samen op wereldvlak de grootste
groep van donorlanden. Samen zorgen ze voor 55% van de officiële
ontwikkelingshulp in de wereld (de steun van de Europese Commissie
inbegrepen). Het Europese ontwikkelingsbeleid werd door de jaren heen
uitgewerkt en in 1993 werd het vastgelegd in het Verdrag van Maastricht. Op
basis van dit verdrag zijn zowel de Europese Commissie als de Europese
lidstaten bevoegd voor de coördinatie van het ontwikkelingsbeleid. Volgens
het Verdrag moeten de Commissie en de lidstaten een gemeenschappelijk
beleid uitstippelen, maar tot op heden is het zo dat elke lidstaat zijn eigen
beslissingen neemt. In vergelijking met andere donorlanden maakt de
Europese Unie aanzienlijk meer middelen vrij voor onderwijs,
gezondheidszorg, sociale voorzieningen en de verlichting van de staatsschuld.
Ze kent tevens een groter deel van haar financiële hulp toe aan de
minst ontwikkelde landen.
De bijdrage van België aan het Europees Ontwikkelingsfonds bedroeg in
2008 133 miljoen euro, hetzij 28% van de begroting van DGOS voor de
multilaterale ontwikkelingssamenwerking.
Op de tweede plaats komen de bijdragen die België levert aan de fondsen en
programma’s van de Verenigde Naties. De millenniumdoelstellingen vormen
een belangrijk kader voor het samenwerkingsbeleid. België dringt bij de
Algemene Vergadering en de verschillende organisaties van de Verenigde
Naties aan op extra aandacht voor de regio van de Grote Meren en meer
specifiek voor het overgangsproces dat zich vandaag afspeelt in de
Democratische Republiek Congo. Het grootste deel van de Belgische
bijdragen gaat naar het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties
(UNDP) en naar een internationaal hulpprogramma ter ondersteuning van
parlementen in het Zuiden: op die manier steunt ons land ook het
democratiseringsproces.
België levert al jaren bijdragen aan de Wereldbank door het beschikbaar
stellen van leningen, van politiek advies, van technische hulp en financiële
garanties. In 1980 ging meer dan de helft van de Belgische multilaterale
samenwerking naar de Wereldbank, vandaag nog meer dan een derde.
Daarnaast investeert België jaarlijks nog een aanzienlijk bedrag in het
Afrikaans Ontwikkelingsfonds (AfDF).
68