Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

dezelfde periode werden er banden gesmeed tussen de Universiteit van Luik
en de pas opgerichte Universiteit van Elisabethstad. In 1977 werd de
FULREAC omgedoopt tot het Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking van
de Universiteit van Luik (CECODEL) dat de activiteiten van de universiteit
coördineert in verschillende sectoren: de strijd tegen hiv, de stadslandbouw,
de veeteelt en gezondheid van de veestapel, de metaalnijverheid en sociale
wetenschappen.
In 1971 vroeg de Belgische overheid aan de universiteiten om zich te
organiseren in een interuniversitaire vereniging voor de ontwikkelingssamenwerking,
in een poging om de universitaire samenwerking te
rationaliseren. De vereniging kreeg de vrije hand in de uitwerking van de
universitaire projecten waarover in het kader van de bilaterale samenwerking
werd beslist.
Vanaf de jaren ’80 werd deze interuniversitaire opdracht overgedragen naar
twee overkoepelende universitaire organisaties: de Conseil interuniversitaire
de la Communauté française (CIUF) en de Vlaamse Interuniversitaire Raad
(VLIR). De koepels moesten zich houden aan de algemene overeenkomsten
die gesloten werden met het ABOS (sinds 2000 DGOS), maar kregen een
grotere autonomie voor het beheer van de samenwerkingsfondsen. Ze spelen
een bemiddelingsrol tussen de organen die subsidies verstrekken en de
universiteiten die van deze subsidies gebruik maken.
In 2008 konden de CIUF en de VLIR beschikken over een gemeenschappelijke
overheidssubsidie voor ontwikkelingssamenwerking van meer
dan 53 miljoen euro, en ongeveer een derde van dat bedrag was bestemd
voor de institutionele interuniversitaire samenwerking. Deze vorm van
interuniversitaire samenwerking is erop gericht de academische kwaliteiten
van de universiteiten in het Zuiden te verbeteren, zodat die kunnen uitgroeien
tot ontwikkelingspolen op het vlak van onderwijs, onderzoek en
dienstverlening aan het maatschappelijke middenveld. In 1997 startten de
CIUF en de VLIR een vijfjarig programma op met 27 universiteiten in 25
ontwikkelingslanden, waarbij de meeste aandacht ging naar de behoeften van
de partneruniversiteiten en de lokale bevolking. Als voorbeeld kunnen we het
samenwerkingsverband aanhalen tussen de CIUF en de Universiteit van
Abomey-Calavi (UAC) in Benin, dat van start ging in 1997. De samenwerking
is gebaseerd op zes actielijnen die onderling verbonden zijn: de opleiding van
leerkrachten door steun aan de masteropleidingen en aan de
doctoraatsonderzoeken, het verbeteren van de universitaire pedagogie, het
stimuleren van werkcolleges in geneeskunde en wetenschappen, het
aangaan van interuniversitaire betrekkingen op internationaal niveau en steun
aan de administratie. Op deze zes pijlers steunen de twee belangrijkste
prioriteiten van de UAC: de opleiding van nieuw academisch personeel en het
verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs. De universiteit van Abomey
59