Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

in de aanbevelingen van de wet inzake de internationale samenwerking
stond. Op die manier werd er eindelijk gevolg gegeven aan een behoefte die
al sinds de tijd van het ABOS bestond, maar al te lang onderschat was.
De samenwerkingsadministratie legde dus een moeilijke weg af, maar kon
dankzij competente en gemotiveerde personeelsleden toch goede resultaten
boeken. Toen de functionarissen van het ministerie voor Ambtenarenzaken
het ABOS in 1999 doorlichtten, stonden ze versteld van de kwaliteit van het
personeel. Ze verbaasden zich erover dat 300 ambtenaren in staat waren om
zo'n 600 projecten en programma’s op te volgen. Niettegenstaande de interne
conflicten, de politieke benoemingen, de plotse koerswijzigingen in het beleid
en de verbintenissen met de partnerlanden die halsoverkop gesloten werden,
was de administratie erin geslaagd het werk voort te zetten en projecten uit te
voeren, en ze stelde zich open voor de internationale samenwerking en voor
nieuwe samenwerkingstypes en -methoden. Er werden goede resultaten
behaald, onder andere op het vlak van universitaire samenwerking, de
cofinanciering van ngo-projecten, het toekennen van studiebeurzen, de
introductie van systemen van medebeheer en doelgerichte planning van de
interventies. Er werden studies uitgevoerd naar de problemen waar de
ontwikkelingssamenwerking mee af te rekenen krijgt en er werden grote
stappen vooruit gezet op het vlak van elektronische informatieverwerking.
Toch moeten hier drie kanttekeningen bij worden geplaatst. In de eerste
plaats wisselden de leidinggevenden en de diensthoofden elkaar veel te snel
af, en vaak werden de belangrijke functies bekleed door mensen die de
deskundigheid daarvoor misten. Er werd veel te weinig beroep gedaan op
externe deskundigen, ook als er voor bepaalde taken een expertise vereist
was die de ambtenaren zelf niet bezaten. Een derde opmerking gaat in
dezelfde richting: de administratie had moeite met het delegeren van taken en
de ontwikkelingswerkers, zowel de Belgen als de lokale medewerkers, kregen
maar een beperkte autonomie. Bij de hervorming besliste men daarom de
partnerlanden zoveel mogelijk zelf verantwoordelijk te stellen bij het opstellen
en het uitvoeren van de programma's en projecten, en dit betekende een
grote stap vooruit.
De Belgische Technische coöperatie (BTC)
Carl Michiels, voorzitter van de Raad van Bestuur van de BTC
De Belgische Technische Coöperatie (BTC) werd in 1998 opgericht in de
vorm van een naamloze vennootschap van publiek recht met sociaal
oogmerk. De betrekkingen tussen de BTC en de Belgische federale overheid
zijn vastgelegd in een beheerscontract. De meeste samenwerkingsprojecten
worden uitgevoerd en opgevolgd in opdracht van de overheid, via de Directie-
Generaal voor Ontwikkelingssamenwerking (DGOS). Daarnaast doet de BTC
50