Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

In 2008 ging 6,2 miljoen euro naar studie- en doctoraatsbeurzen (812
dossiers), 2 miljoen naar stagebeurzen(380 dossiers) en 7,3 miljoen naar de
lokale beurzen die al twee jaar een steeds groeiend succes kennen, dankzij
een origineel computersysteem voor het financiële en het technische beheer
(ongeveer 2000 beurzen).
Landbouwkundig onderzoek om de voedselzekerheid te garanderen
Het Belgische landbouwbeleid in Afrika heeft zich, zowel in de koloniale
periode als na 1960, ontwikkeld volgens enkele hoofdlijnen: landbouwkundig
onderzoek, landbouw en veeteelt om voedselzekerheid te garanderen, het
aanbieden van landbouwopleidingen op het platteland (maar ook in
technische scholen en op universitair niveau), het verbeteren van de
landbouwopbrengst voor de plattelandsbevolking door het ontwikkelen van de
teelt van industriegewassen en het verbouwen van landbouwproducten. Sinds
de ernstige voedselcrisis in het Sahelgebied in 1973 beschouwden de
Belgische verantwoordelijken de landbouw als het allerbelangrijkste element
van de ontwikkelingssamenwerking. Tegelijkertijd won bij de internationale
gemeenschap het concept van ‘geïntegreerde plattelandsontwikkeling’ steeds
meer veld: men zag namelijk in dat landbouw alleen niet voldoende was om te
zorgen voor de ontwikkeling van een gebied, maar dat de landbouwprojecten
deel moesten uitmaken van een waaier aan acties op het gebied van
gezondheidszorg, plattelandsontwikkeling, goed bestuur, opvoeding en
communicatie. Naar aanleiding hiervan zal de Belgische samenwerking
steeds verder evolueren naar een projectmatige aanpak, waarbij in één regio
projecten in verschillende sectoren worden opgestart. Tekenend hierbij is dat
de overheid het erg moeilijk had om ervaren ingenieurs te vinden, zodat de
uitvoering van de projecten vaak heel wat vertraging opliep.
Hoewel we het eerder al hebben gehad over de landbouwopleidingen, willen
we er nog even op wijzen dat er veel belang werd gehecht aan het bieden van
degelijke steun aan de lokale landbouwfaculteiten (dat gebeurde door
landbouwkundig ingenieurs op te leiden) en aan de samenwerking met de
faculteiten in België (door doctoraatsstudenten de gelegenheid te bieden om
in België te studeren en door het aanbieden van internationale cursussen op
hoog niveau en het uitwerken van projecten). De twee belangrijkste
verwezenlijkingen waren de oprichting van een landbouwfaculteit in Burundi in
1962 en het verlenen van technische steun aan het Instituut Hassan II in
Rabat, vanaf 1966. In 1974 liep er in Zaïre een project om de
landbouwfaculteit in Yangambi weer te openen, waaraan België, Duitsland en
Canada deelnamen. Het project viel echter in het water, deels door
92