Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

Het versterken van de rechtsstaat in Rwanda
Marc Van Wijmeersch, gewezen projectleider bij DGOS
Na de genocide in Rwanda, van april tot juli 1994, komt de ontwikkelingshulp
vanuit België weer op gang. Die steun gaat vooral naar het verwezenlijken
van een rechtsstaat en naar de rechtspraak, bijvoorbeeld naar initiatieven van
de Rwandese autoriteiten ten voordele van de traditionele rechtspraak
(gacaca) voor de processen van diegenen die beschuldigd waren van
deelname aan de genocide. Het Rwandese ministerie van Justitie ontvangt
financiële en technische bijstand en ook het ‘Centre National pour la formation
juridique et à l’adaptation de la législation’ krijgt middelen voor de opleiding
van magistraten en ander rechterlijk personeel. Materiaal en documentatie
worden ter beschikking gesteld van de parketten en de gerechtelijke politie.
Steun gaat ook naar het Internationaal Straftribunaal voor Rwanda.
Belgische en Rwandese ngo's ontvangen subsidies voor hun activiteiten op
het gebied van de rechtspraak: een voorbeeld daarvan zijn de ‘Advocaten
zonder grenzen’, die de verdediging van de verdachten van de genocide op
zich nemen. Ze beschermen de rechten van aanklagers en slachtoffers en
zorgen voor een snelle opleiding van assistent-advocaten. Ook het
burgernetwerk ‘Gerechtigheid en Democratie’ krijgt steun voor de opleiding
van magistraten, inspecteurs, gevangenisdirecteurs en ander personeel voor
de gerechtelijke sector.
De millenniumdoelstellingen onder vuur (2000-…)
Het is nog te vroeg om een veelbetekenende balans op te maken van het
Belgische antwoord op de doelstellingen die in 2000 in Monterrey werden
vastgelegd, maar ons land heeft blijk gegeven van een duidelijke inzet door
een voortdurende samenwerking met de Verenigde Naties, de groep van de
Wereldbank en de Commissie voor Ontwikkelingsbijstand. België levert, net
als in het verleden, een dynamische bijdrage aan de discussieforums van de
donorgemeenschap, en heeft in enkele gevallen zelf het initiatief daartoe
genomen. België heeft de internationale gemeenschap ertoe gebracht zich op
een positieve manier in te zetten voor het vredesproces in Centraal-Afrika.
Een bijzondere vermelding gaat naar de Verklaring van Parijs, die in maart
2005 werd ondertekend door iets meer dan honderd landen, zowel
donorlanden als ontwikkelingslanden. In deze verklaring werden de
beginselen vastgelegd die aan de basis liggen van elke vorm van
ontwikkelingshulp. België heeft een belangrijke bijdrage geleverd bij het
opstellen ervan. De verklaring heeft als doel de ontwikkelingshulp
40