V28_Hoe_ongelijk_is_NL_volledig

136 h o e o n g e l i j k i s n e d e r l a n d ?delen – bijvoorbeeld met een minimumloon of met belastingfaciliteiten – kan volgensOkun bovendien erg kostbaar zijn. De middelen die worden weggehaald bijde rijken, verdwijnen – denk aan lekkende emmers – deels tijdens de uitvoeringvan het beleid aan onder andere administratieve kosten, en komen dus niet volledigten goede aan de armen. De conclusie die hij hier uit trekt, is dat samenlevingenmoeten kiezen tussen meer groei en minder ongelijkheid. Dit dilemma kanvolgens Okun niet worden opgelost; aan dit conflict tussen grotere gelijkheid enmeer economische efficiëntie is niet te ontkomen.Toch weten we op dit punt inmiddels meer, want empirisch onderzoek van onderzoekersvan het imf laat zien dat meer ‘maatschappelijk product’ en grotere ‘maatschappelijkerechtvaardigheid’ niet tegenover elkaar hoeven te staan (Berg enOstry 2011b). Berg en Ostry kozen een originele invalshoek en onderzochten voor140 landen onder welke condities de groei daar sinds de jaren 1970 niet slechts tijdelijkopflakkerde, maar gedurende een langere periode (5 of 8 jaar) aanhield. Tot hunverrassing kwam daar onder andere uit dat “longer growth spells are robustly associatedwith more equality in the income distribution” (Berg en Ostry 2011a: 3).Oftewel: op de korte termijn lijkt sprake van een trade-off, maar op de – relevantere– langere termijn blijkt daar geen sprake van:The difference between countries that can sustain rapid growth for many years or evendecades and the many others that see growth spurts fade quickly may be the level ofinequality. Countries may find that improving equality may also improve efficiency,understood as more sustainable long-run growth (Berg en Ostry 2011b: 13; zie ook Berg enOstry 2011a).In een begin 2014 verschenen vervolgpaper, dat veel stof heeft doen opwaaien,onderbouwen de imf-onderzoekers deze stelling nog wat verder. In dat paper concluderenze ook dat – anders dan door veel economen wordt geclaimd – herverdelingniet slecht hoeft te zijn voor groei (Ostry et al. 2014).7.3 ongelijkheid slecht voor duurzame groei?Na de Tweede Wereldoorlog hebben economen zich mede door een te optimistischeinterpretatie van Kuznets lang niet of nauwelijks met ongelijkheid van inkomensbeziggehouden (Piketty 2013). Volgens Therborn (2013) was er buiten de filosofie(Rawls’ Theoy of Justice begin jaren 1970) sowieso lange tijd weinig aandachtvoor ongelijkheid in de sociale wetenschappen. Dat is nu snel aan het veranderen:meer economen en ook andere sociale wetenschappers zijn zich met de oorzakenen gevolgen van ongelijkheid gaan bezighouden, onder invloed van de toegenomeninkomensverschillen sinds de jaren 1980 en de crisis en stagnatie sinds 2008.Het World Economic Forum (wef) (2013), organisator van de jaarlijkse bijeenkomstenvoor de mondiale plutocratie, zakenlieden, regeringsleiders en ministers