V28_Hoe_ongelijk_is_NL_volledig

68 h o e o n g e l i j k i s n e d e r l a n d ?aan werkloosheid, pensionering en andere overgangen in de arbeidsmarktpositievan de hoofdverdiener. Wel kan de koopkrachtverandering het gevolg zijn van hetfeit dat iemand korter of langer gaat werken of dat een partner betaald werk vindtof juist stopt met werken. Ook kan ze samenhangen met veranderingen in desamenstelling van het huishouden, zoals huwelijk of echtscheiding en de geboorteof het uit huis gaan van een kind. Deze grote koopkrachtdynamiek kan dus nietzonder meer worden geïnterpreteerd als een grote spreiding in de loonontwikkelingvan individuele werknemers.Over de loonmobiliteit naar positie in de loonverdeling is zo goed als geen informatiebeschikbaar. De enige beschikbare gegevens zijn afkomstig uit een tamelijkgedateerd onderzoek van Blazquez en Salverda. Zij onderzochten hoeveel werknemersmet een laag uurloon, gedefinieerd als een uurloon van minder dan tweederde van het mediane uurloon, een jaar later tot boven die grens waren opgeklommen.In de periode 1994-2001 (recentere cijfers zijn helaas niet beschikbaar) slaagdedaar ieder jaar minder dan een op de drie in; ruim de helft bleef hangen in een laagbetaaldebaan, terwijl ongeveer een op de vijf stopte met werken. Van degenen meteen hoger loon (dat wil zeggen meer dan twee derde van het mediane uurloon)was slechts 4 procent een jaar later onder deze grens gezakt. Deze cijfers suggererendat de loonmobiliteit van jaar tot jaar betrekkelijk gering is. Doordat het hierechter om slechts één inkomensgrens gaat, is het moeilijk algemene conclusies tetrekken over de loonmobiliteit (Salverda 2011).Uit de schaarse beschikbare gegevens valt de voorzichtige conclusie te trekken dater weliswaar veel dynamiek in de loonontwikkeling van individuele personen is,maar dat niettemin slechts een beperkt deel van de werknemers erin slaagt zijn ofhaar positie op de beloningsladder substantieel te verbeteren. Het beeld van debeloningsongelijkheid lijkt niet wezenlijk anders te worden als we de gemiddeldelonen over een beperkt aantal jaren in ogenschouw nemen.3.4 ongelijkheid over de levensloopDe meeste werknemers gaan meer verdienen naarmate zij ouder worden. Dit isbegrijpelijk. Werkenden bouwen kennis en ervaring op, waardoor zij geleidelijknaar hogere loonschalen opschuiven. Alleen aan het eind van hun loopbaan doenzij soms een stapje terug (demotie). Uiteraard geldt dit patroon niet voor iedereen.Sommigen verliezen op enig moment hun baan, worden tijdelijk werkloos en gaanopnieuw aan de slag, soms tegen een lager loon. Vrouwen gaan vaak korter werkenals zij kinderen krijgen of stoppen dan zelfs geheel met werken, hetgeen vanzelfsprekendgepaard gaat met een terugval in het (jaar)loon. Doordat ouderen gemiddeldbeduidend meer verdienen dan jongeren, vormt de loonongelijkheid op een