V28_Hoe_ongelijk_is_NL_volledig

70 h o e o n g e l i j k i s n e d e r l a n d ?Er zijn verschillende mechanismen waarlangs de relatieve arbeidsmarktpositie vangeneratie op generatie kan worden overgedragen (vergelijk Corak 2006). Werknemersmet een hoog loon beschikken over meer hulpbronnen om hun kinderente ondersteunen, bijvoorbeeld doordat zij toegang bieden tot beter onderwijs of totextra hulpmiddelen (bijles, computer, boeken). Goed verdienende werknemersbeschikken dankzij hun sterke arbeidsmarktpositie vaak ook over sociale netwerkendie zij kunnen aanwenden om voor hun kinderen een goede baan te vinden.En het hoge loon dat iemand verdient, kan (mede) het resultaat zijn van bepaalde(al dan niet cognitieve) vaardigheden die hij of zij deels overdraagt op de kinderen,hetzij genetisch, hetzij via de opvoeding, waardoor ook de kinderen een sterkerearbeidsmarktpositie hebben. Deze mechanismen duiden niet op een directe overdrachtvan de positie in de loonverdeling van ouder(s) op kind, maar lopen via hetonderwijs, netwerken en individuele vaardigheden. Er zijn natuurlijk tal vanandere factoren die hierbij een rol (kunnen) spelen, zodat men bij voorbaat geenbijzonder sterke relatie tussen het loon van ouders en kinderen kan verwachten.De sterkte van deze relatie wordt in onderzoek meestal gemeten met de zogenoemdeloonelasticiteit β, die aangeeft in welke mate het loon van een persoonwordt bepaald door het loon van zijn of haar ouders. Nauwkeuriger uitgedrukt: alsde verhouding tussen het loon van de ouders van twee werknemers gelijk is aan r,dan is de verhouding tussen het loon van deze twee werknemers gemiddeld r β(Corak 2006).Omdat moeders in eerdere generaties veelal geen betaald werk verrichtten, is hetgebruikelijk om in onderzoek alleen een relatie te leggen met het loon van devader. Het is doorgaans moeilijk om betrouwbare cijfers te vinden over het vroegereloon van de vader van een werknemer. Mede hierdoor zijn schattingen van deintergenerationele loonelasticiteit schaars en meestal weinig betrouwbaar. Recentechter heeft het cbs voor Nederland de loonelasticiteit geschat op basis van administratievedata, hetgeen veel nauwkeuriger uitkomsten oplevert dan wanneergebruik wordt maakt van gegevens uit enquêtes. Hiervoor is het loon van werknemersin 2010 gekoppeld aan het loon van hun vader in 1985. De loonelasticiteit βblijkt dan 0,29 te bedragen. Ter illustratie, dit betekent dat als de vader van werknemerA twee maal zoveel verdiende als de vader van werknemer B, het uurloon vanA gemiddeld 22 procent hoger is dan het uurloon van werknemer B. 4 Dit suggereertdat slechts een klein deel van de loonongelijkheid van generatie op generatieniet wordt overgedragen. Vergelijking met andere landen, op basis van een overzichtsstudievan Corak (2013), laat zien dat de intergenerationele loonelasticiteit inNederland inderdaad relatief laag is. In landen als de Verenigde Staten, het VerenigdKoninkrijk, Italië en Zwitserland ligt de loonelasticiteit rond 0,5 en in Frankrijken Spanje rond 0,4. De loonelasticiteit in Nederland is vergelijkbaar met die inDuitsland, Zweden, Australië en Nieuw-Zeeland. Alleen Denemarken, Finland,Noorwegen en Canada hebben een duidelijk lagere loonelasticiteit met waardentussen 0,15 en 0,19.