07- Felsefe Tarihi - E. V Aster (8.21MB) - Felsefe Bölümü

İLKÇAĞ ve ORTAÇAĞ FELSEFETARİHİbenimseyen çelişkiye düşer. Değişmeyi ilke olarak benimsemekdemek; bİr şcyİn önce belirli bir şey, sonrada başka bir şey olduğunu düşünmek demckLİr. Euise İmkânsızdır. Çünkü bir şey hem var hem de yükolamaz. Değişmeyi, çelişkiye düşmeden düşünemeyiz.Değişme olmadığı için hareket de yoktur, çoklukda yoktur. Diyelim ki çokluk, bir şeyin kısımlarındanoluşsun. O zaman bu kısımlar hem var olacaklar,hem de birbirlerinden ayrı oldukları için, var olmayacaklardır.Böyle düşünmek bir çelişkidir. Bu yüzdendeğişme ve hareket kavramları gİbi, çokluk kavramınıda çelişkisiz düşünmek imkânsızdır. Parmcnides'inbu anlayjşmı ters çevirirsek, onun bir ana ilkesini ortayaçıkannz: Var olan hiçbir zaman dsğifmcz, süreklikendi kendisiyle ayni kakr. Böylece Parmenides Kscnofanes'inTanrı vc vadık anlayışına dönmüş oluyor.Bunun içindir ki, geleneklerin onu Kscnotancs'in öğrencisiolarak göstermesi haklıhk kazanır.Biz değişmenin^ hareketin ve çokluğun olduğunainanınz. Eu inancımız nereden kaynaklanıyor? Parmenidcs'cgüre bu İnancımızın kökünde bizi sürekliyanıltan duyumsal algılarımız bulunur. Bu görüşüyleo, karşı olduğu Heraklit İle aynı uokcada buluşmuşoluyor. Heraklit dc gerçek (reci) evren ile görünüştekievreni birbirinden, ayırmıştı. Heraklit için de,görünüşteki evren bize duyımılarımızın tanıttığı evrendirGerçek evren i&c akıl yokıyla kavradığımız evrendirBu görüş, Heraklit ile Parmcnides'in buluşmanoktasıdır. Ancak bu İki evrenden hangisinin gerçekhangisinin görünüşten ibaret olduğu konnsunda98