07- Felsefe Tarihi - E. V Aster (8.21MB) - Felsefe Bölümü

İLKÇAĞ VB ORTAÇAĞ FELSEFETARİHİinsanlan birlcşrirİr, nefret ise uzaklaştırır, İnsanlar içingeçerli olan bu kuraî, tüm varlıklar için de geçerlidir.Böylelikle Empedokles tüm doğaya, bir anlamda,"cff-n" ve "ruh" ekliyor. Böylece sevgi vc nefret gibiiki psikolojik etkeni felsefesine yerîeştirmiş oluyor.Empedokles'in bu açıklayış biçimine şaşmamakgerekir. Çünkü her amatör görüş doğayı canlandırmakeğilimi taşır. Bu eğilime tüm tarih akışı içinderastlanabilir. Öyle ki bugün bile sebep-sonuç ilişkisindenya da doğadaki güçlerden söz ederken, kendimizdeduyduklanmjzı doğaya da yaymak İsteriz. Doğabilimleri doğayı İnsanlaştırma eğiliminden ancakuzun bir evrim sonunda kurtulmuştur. Doğayı insanlaştırmakeğilimi İle her şcyi maddclcştirinek eğilimihep yanyanadır. Amatörce yapılan doğa açıklamaları,her şeyi madde ile açıklama eğilimindedir, Bu nedenledirki ilk Yunan filozoflarının rümü, bir anlamda,maddecidir. Yani onîar tüm gerçekleri maddî bir şeyolarak anlamak isterler. O kadar ki, Pisagorcular sayılardanbölünebilen cisimîeri oluşturmak ister. Aynışekilde Ksenofanes başlangıcı ve sonu olmayan tekAllahı küre biçiminde düşünür. Yani Ksenofancs'egöre, Allah madde olan evren biçimindedir. Empedokles'teise sevgi vc nefret dc maddîdir.Empedokles'e göre unsurları birleştiren ve ayıransevgi ile ncfi'et her zaman aynı şiddette etkili değildir.Aksine evrende sevginin ya da nefretin hâkim olduğudönemler vardır. Evrende periyodik bir akışın olduğudüşüncesini Anaksimandros ve Heraklit'te de görürüz.Şayet evrende yalnız sevgi egemen olsaydı^ evren112