Show publication content!

- 101 -
sunki. Tern rzeczywiście chwilowo przywiodła go do
ogromnego żalu, bo młody chłopiec kochał ją jak siostrę,
jak swój poetyczny ideał.
I rzeczywiście, tym ideałem pozostała Ludka dla
Juliusza lIa zawsze, zapomnieć jej nie mógł nigdy, a jeżeli
mu się kiedy później jaka inna osoba podobała, to
zawsze dla tego, że mu czemś przypominała Ludkę.
Tymczasem wybuchła wojna Rosyi z Turcyą, młody
Korsakow poszedł z armią i zginął wkrótce pod Warną.
Nic nie mogło uspokoić żalu Ludki po narzeczonym. Po
śmierci ojca wyjechała do Turcyi, tam obok grobu swego
narzeczonego kazała zbudować szpital dla żołnierzy
i raz na zawsze pozostała w Konstantynopolu. W cztercIzi
estym roku życia wyszła za Michała CzajkO\vskiego,
znakomitego autora kilku powieści na tle dziejów hajdamaczyzny.
Juliusz Słowacki prawie we wszystkie utwory
wplata postać Ludwiki; to swoje dziecinne, idealne do
niej przywiązanie w przeróżne.i formie przedstawia, dla
tego imię p. "niadeckiej raz na zawsze związane będzie
z imieniern wielkiego naszego poety.
W tymż e roku kOI1czył już Słowacki swoje uniwersyteckie
studya. Bardzo pięknie Lelewel opIsuje koniec
roku szkolnego w uniwersytecie wileńskim:
"Tysiąc kilkaset młodzieży w ciągłym ruchu uwi.ia
się po korytarzach, galeryach, dziedziI1cach. Jednych
czekają egzaminy, drudzy kOI1cZą kursy, inni czynią
starania o świadectwa do wyjazdu. \Vszędzie ruch,
Wrzawa, rozgardyasz. Pomiędzy mrowiskiem młodZieży
\V lnunduracl! granatowych, pstrzy się mnóstwo
figur urzędowych: w czarnych frakach, w mundurach,
\\! togacI! pąsowych. w biretach; biskupi w fioletach,
księża w starych sutanach. zakonnicy w habitach, woj-