Show publication content!

- 43 -
róż i cyprysów, zasadzony na ruinach dawnego pałacu
cesarzów rzymskich.
"Przy świetle księżyca, kiedy kwiaty wydawały
dziw'lIe zapachy, kiedy ruiny przybieraly
ksztalt duchów, a Rzym daleki w mgle sinej,
torl,\1 z dziwllem rozemdleniem serca, myślałem o przeszłości
... Nieraz ciebie, moja droga, wspomniałem cicho
i g/ośno! powie ci to Zygmunt... - Bylem niedawno na
Clllentarzll tutejszym angielskim i widzialem groby
thvócll poetów. MIody Keats leiy pod małym kamielliem,
poeta wydal swoje wiersze, krytyka ostra zabila
).;0, to jest, dostał melancholii, potem suchot i pochowano
go w l~zymie. Cóż llloja droga. gdzie mi wybrać
llliejsce'? Czy na Krzemienieckim omentarzu pod
śliw'l babuni, nie będzie mi spokojniej? .."
O Zygmulleie KrasiI'lskim, do którego na.iżywszą
cwł sYll1patyę, tak pisze Juliusz w swym liści e : "Mial
wiele podobic(lstwa do dawnego dziecinnego przyjaciela
mojego Ludwika. l~ozlllawia.iąc z nim, przyszło mi na
p,lllliGć wiele dawnych uczuć i wiele dawnych wyrazów."
Zygmunt KrasiI'lski bylmlodszy od Juliusza o 3 lata,
ale ul1lysł jego był tak wyrównywa.iący Słowackiemu,
.ięzvk tak wytworny, dowcipny, a imaginacya tak rozlllarzona,
uczucie nieszczęściami kraju i swemi w1a­
Snellli tak przeczulone, że Juliusz największą rozkosz
znajdował w rozmowach z młodym poetą.
"Wieczorami na żywych i passyonowanych rozmowach
czas nam zbiegał, że często wracałem do domu.
kiedy już filowie spali."
Ztąd wynikło nieporozumienie, że Julek zaniedbuje
Swoich dla obcych. Pogodzili się jednak wkrótce i wyjeChali
do Neapolu, zkąd Juliusz puścił się nareszcie
w tę od dzicciI1stwa marzom} podróż na Wschód.
JUUIISl SIoWIcki. 11