Show publication content!

- 74 -
Lecz wy coście mie znali, w podaniach przekażcie,
2em lila vjc::j'zrtY sterał moje lata młode,
A póki okret walczyl, ja stałem na maszcie,
A gd,v tonal -- - z okrtItem poszedłem pod wode!
Ale hil'dyś, o smętnych losach zadumany
MOjel biednej ojczyzny, przyzna, kto szlachetny,
2e plaszcz na moim duchu nie był wyżebrany,
Lecz świetnościami moich dawnJ'clz TJTzodków świetny,
Niech biedne serce moje spala, w aloesie
/ tej, Iltóra mi dała to serce oddadzą,
Tak się matkom odpłaca świat, gdy proch odniesie,
Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadza,
I zapija mój pogrzeb oraz własna, biedę.
Jeżeli będą duchem, to im sie ukażę,
leżeli nie pozwoli Bóg - nie przyjdtI.
Lecz zaklillam! niech żywi nie traca, nadziei,
I przed narodem niosa, oświaty kaganiec,
A jeśli trzeba - na śmierć ida po kolei,
Jak kamiellie rzucane przez Boga na szaniec.
Co do mnie - ja zostawiam maleńka, tu drużbę
Tych, co mogli pokochać serce moje dumne.
Snać, że twarda, spełniłem, citIżka" boża, służbę
I zgodziłem się mieć tu - niepłakana, trumnę.
Kto inny, - tak bez świata oklasków się zgodzi
Iść? ... taka, pogardę jak ja mieć dla świata?
Być sternikiem duchami napełnionej lodzi,
I tak cicho odlecieć, jak duch gdy odlata! ...
Lecz pozostanie po mnie ta sila fatalna,
Co mnie żywemu nie - jeno czoło zdobi,
Lecz po śmierci was będzie gryźć niewidzialna
Aż was zjadacze chleba - w aniołów przerobi! -
_