Show publication content!

- :>6 --
Sam jeszcze określić
nie mogę.
Słyszałam, że pan chorował?
Zdrowy już jestem, ale wypocząć trzeba trochę
rozerwać się wśród dawnych przyjaciół i kolegów.
- Pan znalazł wygodne pomieszczenie?
- O tak; zamieszkałem u serdecznego mego przyjaciela
i szkolnego kolegi Czeczota. Dobrze mi tam, miło
i spokojnie.
Nagle Adam Mickiewicz odwrócił g10wę i spostrzegł
utkwione w siebie wielkie, czarne oczy Hclego.
Spojrzał na chłopca uważnie ..... starszy poeta i wieszcz
na młodziutkiego poetę przyszłości. Zrozumiała ten
wzrok pani Becu sercem matki i wezwała do siebie
syna. Gdy się zbliżył młody Juliusz, p. Salomea wzięła
gO za rękę, przyci'!l-;Ia do Adama mówi,jc:
- To syn mój jedYllY Juliusz, 011 także pisze już
wiersze: .ia panu przeczytam kiedy jego drobne poezye,
pan OSLlclzi czy Heli rna zclolności. Przyjdź pan kiedy,
nie w goclzinie zebra(t, rano przed 12-q naj lepiej. Czy
clobrzc?
UprzejtllY u1don Aclama byl odpowicdzic:j.
Heli stanął znów w kątku naprzeciwko wielkiego
poety i patrzył w tę twarz blaclą, llIelancholijnq, \V te
rrześliczlle szafirowe ocz~r, w to czoło gładkie, okryte
bujnym, ciemnym wlosem i w te usta lekkim sarkazmem
zaprawne. Powoli wzrok jego padł na ubiór poety ... ten
wydal mu się za mało staranny. Następnie przyszła
mu na myśl sława, jaką już był Adam otoczony, i gorzko
ml\ siC; \V duszy zrobiło i sposępniał mIody chłopczyna ...
i z lękiem już na nowo patrzył w Adama i myślał:
- Tego już nie prześcignę ...