Show publication content!

- 47 -
świeciło i pozwoliło podróżnym osuszyć namioty i ubrania.
Jedyną rozrywkę w tej nudnej kwarantannie stanowił
Dr. Steble, który miał zlecony lekarski nadzór
nad podróżnymi. Doktór ten opowiadał Słowackiemu,
jak \V czasie dżumy odbywał tu kwarantannę Arab
z żoną i dziewięciorgiem dzieci. W tym cl:asie pOUTllierały
mu kolejno dzieci, potem żona, a po śmierci każdego
członka rodziny naznaczano nowych dni 40. Az
w kOl1cu Arab został sam, odbył ostatnie dni kwarantanny
i zdrowy, ale prawie obłąkany z rozpaczy, do
domu sam powrócił. Zdarzenie to barwnie opowiedziane,
po grozie ubiegłej nocy złożyło się w umyśle
poety na przepiękny poemat p. t. "Ojciec zadżumionych."
Ach OTla by/a młoda! taka ładna,
Ta/w wesoła, kiedy moja głowę
Do liliolVych brała raczell,
Kiedy zrobiwszy z jedwabiu osnowe,
Około cedru lJiegała po trawie
Jall pracowity snujl{C sit: pajaczek.
Ach, ona była domu mego pallia!
Ona jak jaśni anieli obrońce,
NajmTliejsze dziecko w kołyseczce strzegła
I gdzie płacz jaki słyszała, tam biegła;
I wszystllie Tlasze opłakała ciosy,
I wszystllie nasze łzy - wzit:ła na wlosy.
I to mi dziecko sroga śmierć wydarła!
I ta mi córka na f(~llach umarla!
A była jedna najstraszliwsza chwila,
K.iedy ja bóle targały zabójcze,
Wolała: ratuj mie! ratuj, mój ojcze!