Show publication content!

- 83 -
gdzieś poci piramidami, a może dalej - dalej ... zobaczymy
się przeclez Jeszcze. Bądź zdrów!
I rozstali się dwaj przyjaciele - Julek wrócił od
drz\vi do biurka i machinalnie powtórzył:
"fak J)l'zeszłość zniknął - jak przeszłość nie wróci!"
Jaki POSt;Plly dźwięk tych wierszy! jakie są piękne
Przeczuciem i smutkiem!
Długo nie mógł zasnąć, bo nie mógł zapanować
lJad wzruszeniem, jakie wywolało w duszy jego
nagle zjawienie się Szpitznagla, a wyobraźnia unosić
go znowu poczęła c\alel\O we wschodnie krainy, do któryci!
t~skllil od la t dziecinnych.
Kanarek.
W kilka clili później, 26 lutego 1827 r. w bardzo
Pięlmy i cichy dzicll zimowy, zerwała się nagle straszna
Wichura, i zakręciła tumanem prochu zmieszanego z suchym
śniegicm i resztkami postrącanych igieł sosno­
\vych; przez uch:vlone okno w mieszkaniu p. Szpitznaglowej
przy ulicy Zamkowej po Nr. 127, z tą zimową
kurzawą w[)adł kanarek i niespokojnie bić się począł
o szyby okna przyległego pokoju. Pani Szpitznaglowa
zdziwiona, przYl11knt;la uchylollc okno i ujrzala ze zdumieniem,
jak kanarek krążyć począ/ nad jej g/ową,
piszcząc żałośnie, a potem zatoczył się po szybach
i Spadł na osadę okna, dysząc i kwiląc boleśnie. Dziwncm
przeczucielll tknit;ta, zadrżała sama nie wiedząc
dla czego o sylla, \Vybie~la do pokoju męża. wołając
głosem zdławionym łzami:
- fcn\ziu, poślij lIatychmiast sztaiet~ do Snowia,
tall1 siG coś stać Jllllsi;lIo strasznego.
6'