Show publication content!

- 106-
lI1arzet'l, a Korzeniowski budził ducha spokojnej i rozważnej
twórczości, a sam, układając sztuki do teatru,
pisząc dużo komedyj, pouczał Julka sztuki sceniczne.i,
odczytywał mu swoje manuskrypta. Czytał nawzajel11
utwory .l ulka i zyskał sobie wielką i nigdy niezmienioną
sympatyę i szczery szacunek młodego poety. Drugą
bardzo ciekawil ze względu Ila charakter postacią
\V Krzcmie(]cu, był ksiądz Alojzy OsiI1ski, także
literat a bardziej kryty]c Odyniec przezwał go
Vanitas Vanit{jtulll ("próżność nad próżnościami") i rzeczywiście,
]lie było na owe czasy istoty bardziej zarozumi;lłe.i,
próżnej i złośliwej. Jest o nim anegdotka, że
~dy mial fluksJ'G i bardzo cierpiał, to prz e cież każdemu
sit: clI\valił z tcm. że doktór mu oświadczył, iż "tak doskonale
rozwiniętej fluksyi, jeszcze w życiu swo.iem Ilie
widzia!."
13yli wówczas w Krzemiellcu i Aleksander Mickiewicz
i Wacław l(zewlIski, sławny ze swoich przygód
wśród Arabów, przez nich uwielbiany i przezwany
z ar;tlJska: Mirża Tudż-el faher Emir Al Omrach. M.ies
z kał l(zewLlski Jliedaleko od Krzemierka w Sawr:llliu,
posiadał piC;kllC wykształcenie, lTIuzykt:, śpi e w, uczył
mtoclzież .iazdv J\Ollllej, odbywał z nią konne wycieczki,
ilbicrai siG po ;IHlbsku, otaczał kozakami i iył na sposób
wschodni. Słowacki lubił go bardzo i gdy zgin'll
\V powst,tllill pod Daszowem napisał o nim dumG prześJicZI1ą
p. t. "Duma o Wacławie I(zewuskim." Prócz lIaukowej
pracy Juliusz barclzo dużo W tym czasie malowat
z lIatury. Rozrywkom nie wiek sic: oddawał, wi~cc.i
i ubił samotne przechadzki. Nieraz całc-l noc przesiedział
i przemarzył na Ltwce w t30tanicznym ogrodzie, zwłaszcza
w tym czasie, gdy stale na czas długi zawisła nad
Krzemieńcem bardzo jasna i wyraźna kometa. POmil110