Show publication content!

- 104 -
szedł starlIszek na ganek, myśląc cllwytać złodzieja,
tymczasem poznał w dobijającym się, ukochanego
wnuka. Otworzy! furtkę coprędze.i. uścisnąl serdecznie
Julka i do domku z radością wprowadziL Nic budzili jednak
nikogo, dziadunio dał swoją lisiurkę - i znużony
Julek, przespał sit; pod nią, "jak syn marnotrawny" do
rana.
Pani Becu zbudziwszy sit; nazajutrz, dowiedziab
siG wnet o przyjeździe syna; stęskniona, pobiegła do
niego natychmiast, i z płaczem witała swego jedynaka,
wymawiając, dla czego o powrocie nie uprzedził, dl:J.
czego nic dał jej możności oczekiwania na niego ze świa­
Hem, z gorąc;:\ wieczerzą. Dla czego nic pozwolił jej
przywitać się natychmiast, ułożyć w wygodne.i, miękkie,i
pościeli, co hyło konieczncll1 po tak długiej podróż~',
zwłaszcza, że po ostatnich egzalllinach l11usi być bardzo,
bardzo znużony.
-- Mizernr jesteś, lJlój .lulku, -- 1l1c')wila l11atka, -­
patrz,\c z miłością w oczy syna, ale pod moją opiek,l
przyjuziesz do sil, nabierzesz rUll1iet1ca i wrócisz do tego
wygl,ldll, jaki miałeś po k'm domku być musi.
Julek rozgościł siG w pokoju obok pokoju swej
matki, miał teraz wypoczywać, nabierać sił i przygotowywać
sii; do życia zup e łnie nowego, do życia samodzielnego,
w którem miał już zarazem pracować na 1\:\­
watek chleba, 1J1iał zdobywać sobie stan owisko uźytccznego
członka społeczet 'lstwa.
Tymczasem marzeniem chłopca była tylko poez:ya
i sława z niej płynąca!