Show publication content!

- 44 --
"Puściłem się nareszcie w moją pobożną wędrówkę
przez Grccyę, Egipt clo Jeruzalem i stoję nad brzegiem
morza Auryatyckicgo, tak, że poclnioslszy nogę i wstąpiwszy
w pierwszcl falę, bijącą o brzeg piasczysty,
mogę dać pożegnanie WIochom !..."
Puścit się w tę podróż razem z Zenonem Brzozowskim.
Smutno mi Boże!
Gdy sic; okn~t zakołysał a falach morskich pędzących
go nareszcie ku murom Aleksandryi, owionął Stowac\dego
smutek i żal za przeszłością, od które.i go ta
bezbrzeżna oddalała woda, a gdy jeszcze ujrzał stado
bocianów leqcych z północy na południe - załkała
dusza jego wspaniałym hymnem o zachodzie słot'lca:
Smutno mi Boże! Dla mnie na zachodzie
R.ozlałeś tęczq !JlaskólV J)1'omienista.;
PrZedemnll gasisz IV lazurolVej wodzie
GlViazdę op;nista..
Choć mi tak niebo Ty zlocisz i morze
Smutl/o mi Hoże!
Jak [Juste klos.\' z podniesiona. głolVa.,
Stok ros/wszy /Jdm i dosytu;
Dla obcycII ludzi mam tlVarz jednakowa,
Ciszę b/Cllitu.
Ali' /Jrzed Tobą .g/qb serca otworzę:
Smutno /lIi Hoże!
Jalw na lllatl~i odejście silI żali
Mala dziecina, tak ja /J!aczu bliz!li,
Patrząc llll slOlice, co mi rzuca z fali
Ostatl/il' blyski,