Show publication content!

- 76 -
męczyło, że koło dziesiątej zemdlał i zdawało się, że
już
skończył.
Zastałem go leżącego na łóżku, ale już zupełni~
przytomnego. Na 1110je zapytanie o zdrowiu odpowiedział,
iż ma teraz gorączkę, która go utrzymuje przy
siłach, ale że się czuje bardzo niedobrze, na 110WO zapytaloksiędza
i chciaJ, abym go natychmiast wezwał,
co też nastąpiło w pół godziny póź1liej. Tenże, pomówiwszy
trochę z chorym, poszedł do kościoła po sakrament.
Tymczasem Juliusz, widząc nas rozrzewnionych,
powiedział głosem przerywanym, ale wyraźnym
i spokojnym, te kilka wyrazów, które glt;hoko w pamięci
zachowałem:
- "Powiedz mojej Matce, że nic do niej nie pisałem,
bo tycI] rzeczy pisać nie można, alc szczGśliwy jestem,
że dziś, jakby na pożegnanie, list jej odebrałem, i z m\"­
ślą o niej umieram."
Po chwili milczenia wzniósł oczy w górę i tonem
jeszcze uroczystszym mówił clalej :
- "Wiara w nieśmiertelność ducha i w sprawiedliwość
Bożą jest nowym darern Stwórcy, nam udzielonYlll.
Ta wiara tylko pozwala spokojnie śmierć przyjąć.
Dotąd przeczuwano, że J3óg jest sprawiedliwy, ale
nic pojmując .lego sprawiedliwości, przypuszczano
istłlieuie Jl1llóstwa sztucznych kółek, za pomocą których
Bóg wynagradza kiedyś niesprawiedliwości i cierpienie
tego świata. Ale dziś ufam w sprawiedliwość
Bożą, bo ją pojmuję, tak ufam, że gdybym mógł powierzyć
ducha mego w ręce matki, aby ona wynagrodziła
go stosownie do zasługi, nie oddałbym go z taką ufnością,
z jaką go dziś oddaję w ręce mego Stwórcy".