Show publication content!

- J i:'l -
l a, Polka - pierwszy raz na rynku bita L.
To, mój kochanku, mówię tylko tobie,
Abyś nie myślał, że ja cala święta;
la także byłam i gniewem wzdrygnięta,
Nawet myślałam o zemsty sposobie.
Potem dopiero tak podniosłam duszę,
Le smakowały mi prawie katusze;
A Pan Bóg bronił mnie wielką prostotą
Przed kulakami, tak jak zbrOją złotą.
A jakie piękne bylo wonczas lato,
I jakie piękne były łąki nasze!
Pomnę - na promie pomimo palasze,
Bagnety, zgraję kozaków brodatą,
Uczułam wielką i piękną pogodę,
Patrząc na lasy, na błękitną wodę;
I przypomniawszy sobie czasy w domu
Ciche, wpatrzyłam się głęboko z promu
W płynącą wodę; a wzrok widać chciwy,
Wydał się ludziom głęboko szczęśliwy,
Bo zaraz Biskup, spojrzawszy w me oczy,
Krzyknął na dońca: ... Dzierży! w wodę skoczy!
A doniec się też dotknął mego włosa,
A Biskup patrzał - kat w podłej postawie! -
Rzekłam do księdza już z litością prawie:
W wodę? - czy myślisz, że to są niebiosa? ...
To rzekłszy - oczy znów swoje zakryła.
A ja: - ,,0 matko! jak mi twoja mila
Powieść, gdy z trwogi do płaczu sprowadza;
O! jakie myśli z niej słodkie się rodzą!
Więc gdyby niebo - to ty byś skoczyła!
Więc gdyby jaka ci niebieska władza