Show publication content!

- 93 -
rzecz uderza rażąco, że w działanie wprowadzone są
trzy rodzaje wiary: pogańska: słowiańsko-lechicka,
grecka i chrześciańska. O języku w Balladynie tak
pisze Zygmunt Krasiński: "posiadł (Juliusz) język polski
tak, że nie on za językiem, ale język za nim goni
i prosi go i mówi mu: "Ot cały twój jestem - każ a posłucham,
- zawołasz - przybiegnę, - mrugniesz
w niebo - polecę tam, - wskażesz piekło palcem -
• zstąpię do piekła, - chcesz, bym stwardniał w bryłę -
patrz, marmur ze mnie, - bym w gaz się ulotnił,­
patrz, jam błękitny, i znów śniady, a przezroczysty,
płynny, prawie już nie będący - a zawsze twój." -
Tylko radzi Zygmunt jedno: - "Granit rzuć pod twoje
tęcze; tęcza, gdy łukiem się zakala po niebie, winna
stopy śliczne oprzeć na podstawie granitowej, to ją
jeszcze lepiej tęczą robi."
Lilla Weneda. Słowacki zamierzał utworzyć fantastyczną
legendę na tle podań dawnej Polski, ale gdy
Balladyna ma swe źródło w podaniu gminnem, wyśpiewanem
przez Aleksandra Chodźkę w piosnce: "Maliny",
to pomysł do LiIli Wenedy powstat w dziwny
sposób w Szwajcaryi. Błądząc samotnie, wśród zaniedbanego
niegdyś cmentarzyska z czasów jeszcze
starożytnych, spotkał poeta zachowany nagrobek, a na
nim napis:
Julia Alpinula tu leży
nieszcześliwego ojca
nieszcześliwa córka,
bogów awentyńskich kapłanka.
Wyprosić ojca od śmierci nie moglam.
Nieszcześliw;e
umrzeć w losach lego było.
tyłam lat 23.
14*