Show publication content!

- 115 -
- Ale wiedz mamo, że mnie urzędowa praca zabić
może; ja od dziecka marzyłem o przestrzeniach bezgranicznych
dla mego oka i ducha, a wobec twych planów,
mamo, czeka mnie pokój pełen dymu, stolik zielonem
suknem kryty, lub niekryty i pisanina bezmyślna;
ty nie wiesz, mamo, czy ja wytrwać potrafię?
- Trzeba moje dziecko ... najpierw kawałek chleba,
a później praca poetyczna, bo ta ci bytu nie da. Ja zapadam
na zdrowiu coraz częściej a gdy umrę, czy ty wiesz,
drogie dziecko, że będziesz miał bardzo mato, zaledwie,
na najskromniejsze utrzymanie. To, co ci przypada
po ś. p. ojcu twoim, nie wystarczyłoby na to życie
romantyczne, o jakiem marzysz.
Ton tej rozmowy niemile działał na rozmarzonego
młodzieńca; zwykle odpowiadał milczeniem, lub
idąc za wrodzonem upodobaniem, zmieniał przedmiot
myśli i powoli wciągał bezwiednie matkę swą w romantyczne
marzenia, a wówczas naj milsze z sobq
Spędzali godziny, chodząc po alejach w księżycowem
świetle i trzymając się za ręce.
Nadszedł jednak czas wyjazdu; pani Becu całą siłą
Woli panowała nad swoim żalem i trwogą o najukochaiJsze,
jedyne dziecko,-bala się, czy sobie da radę
Sam w obce m mieście. Rachowała dużo na Odyńca, że
ten zaopiekuje się .Julkiem w Warszawie, rachowała
na opiekę ks. Czartoryskiego i Kajetana Koźmiana, ale
to wszystko malo było wobec trwogi o syna. Tych
samych uczuć doznawał Juliusz, lecz z drugiej strony;
~lęcił gO świat nowy, do którego dążył, a kto wie, czy
l nie myśl, że wyjazd ten do Warszawy, jest pierwszym
krokiem do życia romantycznego, za którem tęsknił.
W końcu przyszło do pożegnania i ostatniego wyjazdu.
8"