Show publication content!

-- :")Ó --
stosunki z calą rodziną tych zacnych ludzi, gdyż zaręczył
się z rnlodszą siostrą zmadej*) lulci ową Mniszeczką,
panną Emilią. Następnie udał się Konarski do Wilna,
a będąc już ściganym przez Moskali, ukrywal si~ po
chatach, po lasach, po piI1skich bagnach, doznając strJsZI1ych
niewygóu, głodu i zimna. Przybywszy do
Wilna, c1Jqc uniknąć tropienia policyi, wszedl do slużby
za lokaja do obywatela IgnJcego R.odziewicza. Z nim
odtąd stale objeżdżal Litwę. Na nieszczęście został
poznally, schwytany i stawiony w Wilnie przed SilU
okru tnego księcia Trubeckiego. Męczono go strasznie
dla \vyrnuszenia zeznań, bito go, w rany lano spirytus.
wbijano l11U gwoździe za paznokcie; przecici nic z te~o
męczennika wydobyć nie mogli. Zniecierpliwiony Trubecki
krzyknął: "to żelazny człowiek" i skazał go lIa
rozstrzelanie. Oficerowie rosyjscy, podziwiając jego
silt; duch,\, chcieli mu ulatwić ucieczkę, ale jeden z więźniów,
Antoni Orzeszko, chcąc siebie ratować, zdradzi!
ten spisek i mnóstwo osób należących do związku Konarskiego,
przed Trubeckim wydal. Wtenczas wywleczono
Konarskiego z więzienia, zaprowadzono na
przedmieście Pohulanka i tam go rozstrzelano d. 15 lutego
11-;39 r. Wszyscy, którzy lllieli bliższy stosunek
z Szymonem Konarskim, ulegli prześladowaniu. I tak
Michalscy wszyscy zesłani zostali na Sybir, majątek
sprzedano; Ewa feliz'lska została zeslana w gląb Sybiru,
Teofila Januszewskiego wysIano do Kaługi na
3 lata a pani'l Becu zamknięto w więzieniu w LytomierZll
na 6 miesięcy. Slowacki naturalnie nic długo nie
wiedzial o tych strasznych wypadkach, alc jako bardzo
*) W r. 1831 zginą! w powstaniu Jan Januszewski, w rok po
nim z żalu umarla żona jego Julcia, zostal po nich synek Staś
który zmarl mIodo w Galicyi.