Show publication content!

- 111 -
Tak więc raz .ieszcze i to już poraz ostatni w życiu
zajechał Juliusz do Jaszun, do Śniadeckich i poraz
ostatlli widział Ludkę talq smutną nad strumieniem,
. . . . .. . . . gdzie \vianki koralów
Na \viosy twoje Idallla jarzĘbina.
Poraz ostatni ucieszy! siG jej nad wyraz łaskawem
obejści e m, g dyż po śmi e rci Korsakowa, chętnie widziała
szczere przywiLlzanie Julka. Jan Śniadecki udzieli! mlodem
u Słowacki e mu polecające listy do Warszawy, do
ks. Lubeckiego, ministra skarbu i do Kajetana Koźmiana
z na.ichlubniejszcl1li o zdolnościach i charakterze
młoclego człowi e ka świadectwami. Pożegnawszy
wszystkich przyjaciół i znajomych, ze łzami w sercu
wracał Juliusz na WołYIi. ~e smutny był, dowodzi ustęp
jego z listu w lat 10 pisany do matki:
"Dziesięć lat temu. czujem o tej :;,amej porze, WOTi
sosllowych lasów kolo Oszmiany. .Jak to prędko prze.
bieg/o! Cllciałbym kiedy o słoIka zachodzie, droga
moja, wjeżdżać z tob~l przed ten dom żółty, drewniany,
Przed którym rośllie jarzębina koralowemi gronami
okryta, choćby tam już nikogo z dawnych nie bylo, bo
ja wS7,ystko sobie wskrzeszę w pamięci !..."
Czyż istotnie nie żył Juliusz wspomnieniami?
Wracając: musieli zawadzić nasi podróżni o Pińsz­
Czyznę. Tu zupełnie nowy krajobraz uderzył oczy młodego
poety. Równina, jak okiem sięgnął, błotnista, smutna,
biedna, pokryta mnóstwem rzeczułek, strumieni,
Jezior, bagien; gdzie nicgdzie lasy przerywaly ten nieskolkzenie
smutny krajobraz, którego ozdobą w tej porze
było mnóstwo przepięknych lilii \I,'odnych, nenufarów.
Zdaje się, że tu jest ojczyzna tego tak u nas po­
Szukiwanego kwiecia. Na szerokich, wielkich liściach