Show publication content!

- 105 -
A ona: "Nie skarż, o nie skarż nikogo!
Nie skarż - bo oni biedacy nie mogą ...
Wszyscy pod wielkim i krwawym uciskiem
Czekają tylko na pierwszą dogodność ..."
Tu mię spytała: "lakim zwać nazwiskiem?"
Nie dosłyszałem - a ona: "lak godność?"
Zarumieniłem się cały i rzekłem:
"Godności nie mam - przed męką uciekłem ... "
I nastąpiło ponure milczenie,
Ona z milczącą, a ja z twarzą ciemną ...
Czułem, że cierpi zemną i nademną,
Jak gdyby znowu dźwi 'gała kamienie.
II.
Tak mię pocieszywszy nieco,
Mówiąc o duchach, które w kraju rosną,
I obeznawszy mnie z tą piękną wiosną,
Do której myśli jak żórawie lecą,
Mówiła dalej: "Raz nam do klasztoru
Wieść przyszła, że nasz Biskup zmienił wiarę ...
Nie wierzyłyśmy. - Lecz w godziny szare,
Kiedyśmy poszły na modły do chóru,
Strach jakiś przewiał nieznany kościołem
I powiał na nas niewidzialną silą;
Każda myślała: "a gdyby tak było! ....
l przerażone padałyśmy czolem,
J ak małe dzieci, które dziad przeraża,
Nie śmiejąc rzucić tej nocy ołtarza.