Show publication content!

- 113 -
A żem ja weże zimne rozczuliła,
Dla czegóż w tobie powiększyłam srogość?
Czy ty zazdrościsz mi pani zwycięstwa,
Które mi ojca mego wybawiło?
O! jeśli tak jest, to weź go za ojca,
A ja go l}(:dl? na śmierć skazywała,
A ty go ln:dziesz bronić - i zwyciężysz,
Bo tell zwycięża tll zawsze, kto broni,
Lecz nie, ja teraz jestem zwycieżona,
Mój ojciec pewnie już od głodu skonał:
A ja c!zct: tylko widzieć jego cialo,
W czolo chcę tylko pocałować zimne,
Powiedzieć jego głllchemll trupowi,
Że ,gO nie mogłam zbawić - lecz kochałam.
O! patrz! koszula moja niezwiazana,
Nie niosę chleba, ani żadnej strawy:
Może sit: boisz, że jak drzwi otworzę,
To wleci za mila. jaka muszka złota
I tm ja. starzec zje? .. O! pani moja,
Bó,~' muchy strzeże od śmierci ... ta muszka
Redzie mieć jaką cór/u;, co ją zbawi.
J a tylko jedna, ja nie mam nikogo
I nilzt si(j o mllie biedną nie upomni!
O! proszr: ja was, każcie IVY mnie Ivpuścić
Do mego ojca głodnego.
A potem wróciwszy od ojca, lilia woła:
KrólolVo! ojca mego nakarmilmn.
Mój ojciec do ll/nie należy, królowo!
Widzisz, powracam bez kwiatów, bez wieńca,
W liliach było mego ojca życie!
Juli\lSl Słow:lo.i. 8